Eitje in de pan

Blog 11-06-2015 00:00

Een eitje is lekker, maar je moet 'm niet horen
Mijn meestgebruikte gitaar van de afgelopen jaren is een Japanse Strat uit '86 waar inmiddels zo'n beetje alles aan geüpgraded is wat maar mogelijk is. Soms zelfs meerdere keren. Zo heeft hij nog niet zo lang geleden zijn vierde set elementen gekregen. Alleen de body, hals en stemmechanieken zijn nog origineel. En dat is prima, want daar heb ik de gitaar ooit voor gekocht, om dingen uit te proberen zonder bang te hoeven zijn dat ik een duur instrument verpruts. Als ik het me goed herinner heb ik er 500 euro voor betaald. De frets waren versleten en de elementen waren niet super, maar hij leefde en resoneerde en de sustain was erg goed.
Nadat hij een beetje opgeknapt was merkte ik bij een optreden dat hij veel beter door de mix kwam dan mijn andere Amerikaanse Strat. Er was alleen een ding dat altijd stoorde, letterlijk. Als je speelde was het alsof er ergens een eitje lag te bakken in de pan, zoals een collega redacteur het noemde. Steeds als je de snaren opnieuw aanraakte, of aan de brugzadels kwam, hoorde je een klein knettertje. Dat moest wel een aardeprobleem zijn, maar het vervangen van de aardedraad naar de tremolo hielp niets.

Oplossing?
Tijdens het bouwen van mijn Telecaster (voor wie het nog weet, dit is in Gitarist beschreven in de serie De Werkplaats) zag ik een bouwer op YouTube de elektronicaruimte van zijn Strat helemaal beplakken met kopertape. Zou dat de oplossing zijn? Niet iedereen met wie ik het probleem besprak geloofde daarin. Zo hoorde ik dat dit niet nodig is om het probleem op te lossen en dat het zelfs technisch niet kon werken, omdat de dikte van de tape niet voldoende zou zijn. Maar toen ik laatst een nieuwe set elementen had aangeschaft en deze wilde monteren won de nieuwsgierigheid het en schafte ik kopertape aan in de vorm van een kant en klaar afschermsetje. Baatte het niet, het zou ook niet schaden - het was ten slotte niet zichtbaar vanaf de buitenkant.
Ik ging aan de slag en na een avondje handmatig cut, copy & paste was zowel de slagplaat van onderen beplakt als ook de hele elektronicaruimte.

Ik zorgde ervoor dat beide delen goed contact maakte en mat alles nog eens door met als resultaat nergens een noemenswaardige weerstand tussen verschillende aardepunten. Als laatste maakte ik een extra aardedraad van de potmeter naar een schroef die ik in de elektronicaruimte draaide, waarna ik alles weer kon monteren. Bij het uitproberen leek het oké, maar ik was ook bezig met het op hoogte afstellen van de elementen, dus veel aandacht had ik er niet voor.
De eerstvolgende dag dat ik gitaarles gaf ging de Strat mee en toen merkte ik het pas: complete rust en stilte. Op de klank van de snaren na, dan. Waar ik al gewend was aan een door de dag heen toenemende irritatie door het geknetter, was dat nu helemaal weg doordat de gitaar volkomen stil was. Zelfs als ik het probeerde kreeg ik nog geen onderdrukt ruisje uit de gitaar.

Dus mocht je ook last hebben van het eitje-in-de-pan-effect, koop dan een afschermsetje plus wat extra tape (anders heb je waarschijnlijk niet genoeg) en ga aan de slag. Het is eenvoudig en werkt echt!