Interview Jack Bruce Gitarist 280 (juli 2014)Goodbye Jack Bruce
Invloedrijke bassist op 25 oktober 2014 overleden
Muzieknieuws 27-10-2014 11:35
Hij wekte bepaald niet de indruk dat hij kerngezond was, maar dachten we niet allemaal dat Ginger Baker er eerder vandoor zou gaan? Toch is Jack Bruce als eerste Cream-lid overleden. Een avontuurlijk soloartiest, als sideman vaak te groot voor zijn omgeving en als bassist even herkenbaar als onnavolgbaar.
Het is zijn kapotte lever geweest die Jack Bruce de das heeft omgedaan; de diagnose kanker kwam begin van deze eeuw, de moeizame levertransplantatie in 2003. Die kreeg echter weinig aandacht. De Cream-reünie in 2005 des te meer. Tegen veler verwachtingen in was dat namelijk geen plichtmatige bijeenkomst van drie uitgebluste heren, maar een spannend en gloedvol concert waarin Eric Clapton, Jack Bruce en Ginger Baker het prima met elkaar leken te kunnen vinden.
In 1962 leerde Bruce Ginger Baker kennen in de band van Alexis Korner. Later, toen de heren de ritmesectie vormden achter Graham Bond en Bruce definitief van contrabas op de basgitaar was overgestapt, kwamen de eerste berichten over de ruzies tussen Bruce en Baker, inclusief sabotage van elkaars instrumenten, knokpartijen op het podium en, van Bakers kant, messentrekkerij.
Na kortstondige omzwervingen via John Mayall's Bluesbreakers waarin Bruce voor het eerst samenspeelde met Eric Clapton (1965), Manfred Mann en Powerhouse (met Clapton en Steve Winwood), was in juli 1966 Cream een feit, het powertrio Jack Bruce, Ginger Baker en Eric Clapton.
Cream was stevig geworteld in de blues, maar open voor invloeden uit allerlei andere muzikale stromingen. Pakkende rocksongs bereikten een groot publiek en het trio leverde genoeg instrumentale krachtpatserij om muzikanten tot op de dag van vandaag te inspireren. Het geluid van Jack Bruce op de Fender Bass VI en vooral de Gibson EB-3 werd legendarisch.
Hoe succesvol ook, Cream was niet bestand tegen de verschillen in karakter van de bandleden. Bruce had al voor het uiteenvallen andere projecten gaande, variërend van freejazz tot stevige rock. In zijn verdere carrière zou dat de rode draad blijven: afwisseling. Dat, en drugsgebruik.
In de jaren tachtig kwam Jack Bruce verscheidene keren sterk én gefocust voor de dag, meestal in een jazzrock-context. Zijn samenwerking met gitarist Robin Trower zou tot zijn dood voortduren ('Seven Moons' uit 2008 blijft zeker het beluisteren waard), en de albums die hij maakte met producer Kip Hanrahan oogstten alom lof voor hun brede muzikale opzet waarin latinmuziek de ritmische basis vormt. Met Ginger Baker speelde Bruce jazz en fusion gedurende de jaren negentig, en pareerde dat door in te haken bij Ringo Starr's All-Starr Band rond de eeuwwisseling.
Sinds de Cream-reünie is Jack Bruce in Nederland te zien geweest op kleinere podia met zijn eigen latin-geöriënteerde big band en op het North Sea Jazz festival in 2012, waar de foto bovenaan dit artikel is gemaakt. Hij speelde daar in een kwartet met John Medeski op Hammond-orgel, Vernon Reid op gitaar en Cindy Blackman op drums de muziek van Tony Williams' Lifetime, zoals die op 'Turn It Over' (1970) werd vastgelegd, alsmede muziek van hun eigen 'Spectrum Road' (2012). Bruce bespeelde de laatste jaren behalve de fretloze Warwick Thumb-basgitaar ook zijn eigen Warwick Jack Bruce Survivor signature model, losjes gebaseerd op de EB-3.
Op de NAMM in 2011 ontving Bruce als derde bassist ooit (na Jaco Pastorius en Nathan Watts) de International Bassist Award.
Op zaterdag 25 oktober overleed Bruce temidden van zijn familie. Eric Clapton liet via Facebook weten: "He was a great musician and composer, and a tremendous inspiration to me". Ginger Baker schreef: "I am very sad to learn of the loss of a fine man, Jack Bruce... My thoughts & wishes are with his family at this difficult time."
In Gitarist 280 (juli 2014) publiceerden we een interview met Jack Bruce, over zijn eerste soloalbum in tien jaar tijd, 'Silver Rails'. Je vindt het artikel als download bij dit bericht (kolom links).
Een editie eerder bespraken we het album:
cd JACK BRUCE
SILVER RAILS (ESOTERIC ANTENNA)
Zijn eerste album in tien jaar, maar het is waarschijnlijk het meest commerciële dat Jack Bruce ooit maakte: louter lekker gespeelde, geweldige songs en een sublieme productie. Zijn legendarische status maakt dat Bruce topmuzikanten kan vragen en die heeft hij wederom gevonden. Bernie Marsden, Phil Manzanera, Robin Trower en Uli Jon Roth leveren opvallende gitaarbijdragen, naast toetsenist John Medeski en drummers Malcom Bruce (zoon) en Cindy Blackman, met wie Bruce twee jaar terug op North Sea Jazz te zien was. Bruce (71) heeft geen merkbare slijtageverschijnselen; zijn stem en zijn spel zijn als altijd een klasse apart. Variatie te over in zijn songs, met Rusty Lady als Cream-stijlcitaat en Hidden Cities als de experimentele tegenhanger. Erg fijn ook om Keep It Down in een nieuw jasje te horen, oorspronkelijk van ‘Out Of The Storm’ (1974). (MvS)
Distributeur Cherry Red Records postte bij de release deze 20 minuten durende docu:
Voor condoleances en meer informatie:
