Altitudes + Attitude

Akoestisch in Amsterdam

Muzieknieuws 26-02-2019 13:30

Tekst & foto's: Chris Dekker

David Ellefson van Megadeth en Frank Bello van Anthrax vormen samen Altitudes + Attitudes: een band dat op basis van de songs van vooral Bello fijne muziek maakt dat dichter bij rock dan bij hardrock ligt. Get It Out, heet het debuutalbum. Bassist Paulo Xisto Pinto Jr. – bekend van Sepultura - heeft op de Marnixstraat in Amsterdam, op 100 meter van het voormalige Bassistkantoor, een muziekcafé dat BR020 heet. Het is gesloten op maandag, maar als twee beroemde collega's bellen, dan trommel je wat personeel op, je regelt een verkoop van een zeer beperkt aantal kaarten en je zet een kleine PA neer. 

Zondag speelde A+A in het voorprogramma van Slash in AFAS Live en volgens Dave is het leuker om wat te jammen en muziek te maken voor fans dan in een saaie hotelkamer te wachten tot je naar de volgende stad mag. Rond half zeven in de avond stond er dan ook een veertigtal mensen voor BR020, waarvan er een handvol overduidelijk fan is van het genre. Metalheads. Lang haar en spijkerjasjes met patches van Dio, Motörhead, Anthrax, Kiss en meer. Terwijl ik aan een aantal jonge gassies opschep dat ik Motörhead nog live heb gezien, ziet Dave me staan. Hij wijst naar me, stuurt iemand naar de deur en laat me binnen, zodat we voor de intieme show al even over de band kunnen praten. De vaste lezer weet dat Dave mijn leven ooit redde en dat schept een band. Een backstage kun je het nauwelijks noemen, maar in de kelder, naast de toiletten staat een fijne bank, waar we het even over het zijproject van Megadeth en Anthrax hebben: Altitudes + Attitude. Een half uur later zullen ze dieper op de bandnaam ingaan door elkaar met een dikke knipoog te beschuldigen van arrogant gedrag.

Video: En zo klinkt het!

'Een jaar of zes geleden zijn we begonnen met de eerste songs,' trapt Dave af. 'Ik denk dat het eind 2013 was. In 2014 hadden we een EP uit en we speelden op Metal Masters tijdens de NAMM-muziekbeurs. Dat was gesponsord door basversterkermerk Hartke, waar we beide over spelen. Frank en ik deden clinics voor Hartke en het leek ons leuk om wat backingtracks te maken, zodat we niet steeds de clichénummers hoefden te spelen. Dat liep dus wat uit de hand, maar mensen vonden het te gek. Het was anders dan ze van ons gewend waren en ze vonden het leuk om ons beide te horen zingen.'

ESP en Jackson
'De achtsnarige bas werd een soort middelpunt van het album,' vervolgt Dave. 'We spelen beide ook gitaar en we hadden een reeks gastgitaristen, maar het geluid van de achtsnaar werd hét geluid. Het geeft een soort melodieuze eenheid aan de songs. Tijdens het opnemen speelde ik op de achtsnarige ESP van Frank Bello. Hij is endorser van dat merk en zij maakten meteen een signature-achtsnaar voor hem, haha! Ik zit natuurlijk bij Jackson, dus ik kan niet het podium op met een ESP. Omdat ik voornamelijk vijfsnarige bassen speel, vroeg ik aan Jackson of ze geen tiensnarige bas voor me konden maken. Vijf bassnaren en vijf octaafsnaren. Die heb ik nu, dat soort bassen zie je niet veel en omdat ik er maar een van heb, ben ik er zuinig op. Ik wilde de bas meenemen naar de NAMM-show, maar Jackson raadde het af. Soms verdwijnt er daar iets of wordt er iets gesloopt.'

Terug naar de basis: hoe kennen Frank en jij elkaar?
'We kennen elkaar al sinds de jaren tachtig. Hij was vanaf het begin in Anthrax en ik vanaf het begin in Megadeth, Ik denk dat we elkaar in 1986 ontmoet hebben en we tourden vaak samen. The Clash of the Titans, de Jägermeister Tour, the Big Four. We kenden elkaar dus, maar de vriendschap begon tijdens die clinics voor Hartke rondom de Big Four-tours. Bassisten spelen bijna nooit samen, wij zijn beide nogal actief op het podium, soort frontmannen, dus we voelden elkaar aan. Frank houdt van zingen en ik ben meer die Michael Anthony-achtergrondzanger, haha. We dachten eerst dat we een aparte zanger moesten zoeken, maar we vroegen ons al snel af waarom. Een zanger zou toch een beetje in onze schaduw staan en Frank's stem past gewoon bij zijn teksten. Met Megadeth zochten we ook ooit een zanger en toen vond ik ook dat Dave Mustaine moest zingen. Ik zei “Jij schrijft het, jij bent de verteller, dus jij moet zingen.” En zo was het met Frank ook. Als ik teksten schrijf of als we samen teksten schrijven laat ik altijd ruimte voor Frank om het eigen te maken. Dan is het altijd meer overtuigend. En na een tijdje weet je wat je zanger kan en ga je daarop schrijven.'


Foto: Dave Ellefson.

Als ik het goed zeg speel jij meer bas en Frank meer gitaar?
'Frank speelt op alle songs gitaar, maar af en toe hoor je een riff van mij. Ik speel dan weer bas op alle songs, maar daar hoor je dan af en toe een leadpartij van Frank. Luister eens naar Slip. Dat is eigenlijk een lange bassolo en het hele album is een soort bass clinic, haha! Het is leuk om eens wat anders te doen met bas. We zitten beide in op gitaarriffs gebaseerde metalbands en daar is weinig ruimte voor solo's of loopjes. We ondersteunen de riff. Frank en ik speelden beide in jazzbands in onze jonge jaren. Daar leer je te soleren over akkoordverschuivingen en dat soort partijen hoor je op ons album ook. We groeiden op met muziek als Kiss, Cheap Trick, Gordon Lightfoot, Dan Fogelberg, Chicago en Carly Simon op de radio. Onderbewust luisterden we dus naar bassisten als Lee Sklar en Chuck Rainey en ik hou van hun partijen. Voor deze plaat luisterde ik weer naar drie heel belangrijke bassisten die me hebben beïnvloed voor dit album: Graham Maby van Joe Jackson, Adam Clayton van U2 en Ben Orr van The Cars.'

Adam Clayton
Graham Maby is een echte “unsung hero,” maar toen we Adam Clayton laatst op de cover van De Bassist hadden, merk je dat er veel haters zijn. Zijn spel zou te simpel en niet bijzonder zijn.
'Het is niet wat je speelt, maar hoe je het speelt. Als je vijftig bassisten de partijen van Clayton laat spelen, dan klinkt het vast allemaal goed, maar anders en niet als U2. Adam kan een bepaalde nooit in achtsten spelen, om vervolgens naar de octaafnoot op dezelfde snaar te glijden, in plaats van deze op een hogere snaar te pakken. Op de een of andere manier heeft hij daardoor een geheel eigen stijl en samen met de drummer is hij top. Muzikanten waarderen vaak niet hoe dingen gespeeld moeten worden. We deden auditie voor Megadeth. Sommige gitaristen speelden de partijen op hun manier en anderen snapten hoe de partij in de song moest klinken. Marty Friedman snapte het. Je moet eerst het ritme snappen en dan kan je pas soleren. En de chemie binnen een band is iets dat je niet kan forceren.'

Kunnen we in de toekomst meer van jullie verwachten?
'Ja! Anthrax schrijft aan een nieuw album, wij gaan opnemen en we hebben beide tours staan. Wij gaan met Ozzy op pad en samen hebben we de Megacruise. Het leven gaat dus door en onze echte banen ook, haha! We hadden nu echter even de tijd om goed aandacht aan dit project te geven en dat is cool. Corey Taylor zit in Slipknot, maar heeft ook Stone Sour. Nikki Sixx heeft Mötley Crüe én Sixx:A.M. Het is bijna normaal, of in ieder geval niet abnormaal, om een zijproject te hebben. Slash! Daar touren we nu mee. Die heeft Guns N' Roses en zijn projectjes. Het is leuk, het houdt het fris en je stapt even weg uit je normale wereld. En we hebben opeens een plek voor onze eigens songs. Daarom heet het album ook Get It Out. We hebben geen haast met het volgende album. Met onze bands zit je in een wereld, je hebt een bepaalde levensstijl, je wordt geleefd en de band bepaalt je agenda. Met Altitudes + Attitude hoeft niks, alles mag en daardoor is de muziek misschien nog echter. Los van dat zijn Frank en ik even oud, we leiden een vergelijkbaar leven, we hebben dezelfde ervaringen en we snappen elkaar. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten wat we bedoelen.'

Het optreden
In ruim een uur spelen de heren, samen met hun gitarist, een aantal eigen songs en covers. Bello zingt en speelt gitaar, Ellefson heeft een akoestische bas in handen en doet de koortjes. Maar wat ze vooral doen is vragen beantwoorden en vertellen – en dat kunnen ze net zo goed als spelen. Frank is hierbij meer het nooit helemaal opgegroeide jochie en Ellefson de keurige heer, maar tongue in cheek. Een zeer fijne combinatie dus.

Wat ze vertellen is onderhoudend, interessant en grappig. Zo vertelt Frank over het nummer Booze and Cigarettes, dat ze net gespeeld hebben: 'Dat klinkt natuurlijk als een stoere rocksong over roken en drinken, maar eigenlijk gaat het over mijn oma, die ik als moeder zag.'
Dit is de moeder van zijn neef en Anthrax-drummer Charlie Benante en de grootste fan van de band.
'Ondanks dat ze nooit gerookt had, kreeg ze longkanker. We waren samen op weg naar het ziekenhuis voor behandeling en de sfeer was natuurlijk niet goed, maar ik wilde haar toch laten lachen. Ik zei dus: “zullen we na die chemo de kroeg in duiken voor sterke drank en cigaretten?” En jahoor, de beklemmende sfeer was meteen weg. Het is dus een eerbetoon aan haar.'

Dave vertelt over de single Late, met een solo van Ace Frehley van Kiss.
'We waren aan het opnemen en opeens zegt Frank: 'Hier zou een solo van Ace in moeten.' Kiss is de beste band ter wereld - nouja, ze vertellen ons dat we dan moeten vinden, haha – maar we zijn echt fans. Ik vond het een goed idee en onze producer zei: 'Ik heb het e-mailadres van Ace. Zal ik hem mailen?' Opeens waren we twee tienerjochies, fanboys, en we waren doodzenuwachtig. Hoe spreek je hem aan? Dear Ace? Yo, Space Ace? We hebben hem gemaild en toen hij terug mailde hebben we elkaar weer zenuwachtig als een stel tieners berichten gestuurd: 'We hebben mail van Ace!' Toen hij zijn solo had opgenomen wilden we droog zeggen dat we zouden kijken of we er iets mee konden, maar we waren te fanboy om dat te doen. We zitten misschien in grote bands, maar we zijn gewoon muziekfans, net als jullie.'
Ook het publiek wordt meegenomen in de verhalen. Voor een Cheap Trick-cover vertelt Frank aan een paar jonge gasten dat ze vooral naar die band moeten gaan luisteren. 'Hebben jullie zelf een band?'
'Nog niet, ik ben er mee bezig,' antwoord een gast van net twintig.
'Bel me maar als de band er is. Dan wordt ik jullie manager. De eerste band onder Frank Bello Management. Maar een vraagje vooraf. Heb je af en toe knallende ruzie met je toekomstige bandleden?'
De jonge gast antwoord ontkennend.
'Dan heb je een probleem,' antwoord Bello lachend. In alle goede bands hebben de leden knallende ruzie!'

Hallowed Fire
Een lid van de opkomende metalband Hallowed Fire vraagt hoe je als band voorprogramma kan worden van een van de bands. Dave gaat er op in:
'Wij hebben nooit geld gevraagd aan bands om met ons te mogen spelen. Iets dat vaak gebeurt in de muziekwereld. We zochten altijd bands uit die we zelf te gek vonden en die we het gunden. Alice In Chains en Korn bijvoorbeeld. Ik weet nog hoe ik het eerste album van Korn beluisterde, dat ik er eerst niks van begreep, maar dat het me wegblies. Soms vielen deze bands niet goed bij het metalpubliek, maar wij moedigden ze dan van de zijkant aan. Het was natuurlijk niet het plan dat sommige van die bands groter werden dan wij, haha!'


Foto: een lid van Hallowed Fire met de band.

De verhalen gaan door. Er worden vragen gesteld over The Big Four – 'Als Metallica wil, doen wij mee. Maar Slayer moet er dan wel bij zijn' – en passie voor muziek. Zo was Ellefson een tijdlang artiestenmanager voor versterkermerk Peavey, nadat Megadeth in 2002 definitief – althans, zo leek het – gestopt was. Hij vond het verfrissend om voor artiesten te werken, wat weer leidde tot zijn eigen managementbureau en platenmaatschappij. Na een lange fotosessie en gesprekken met en signeren voor fans, hebben we nog een paar minuten om Frank Bello te spreken.

Open mics
Frank, is het raar om van bassist opeens frontman, gitarist en zanger te worden?
'Nee, helemaal niet. Dit is wat ik thuis doe. Ik speel weinig bas thuis. Natuurlijk oefen en repeteer ik, maar meestal pak ik een gitaar en maak ik songs. Dat doe ik al zolang ik bas speel. Ik trad er ook al mee op. Ik ga regelmatig naar open mics in van die kleine bars in de stad. Die heb je hier in Amsterdam vast ook wel?'

Jazeker! En herkennen mensen je dan?
'De mensen die naar dat soort singer-songwriter-achtige evenementen komen kennen Anthrax niet, haha! En meestal zet ik een hoed op ofzo om onherkenbaar te zijn. Maar ik praat nogal veel en graag, dus meestal verraad ik mezelf al snel, haha!'

Jij schrijft de meeste songs. Ging dat natuurlijk?
'Zoals ik net vertelde doe ik dat altijd al. En ik heb een hoop shit meegemaakt dat er uit moet. Get It Out. Ik heb veel agressie, er is veel gebeurd in mijn leven en dat hoor je in de songs. Het helpt me. Het is echt therapie.'

Als ik dit zo hoor is het eerder een solo-album. Ben je niet bang dat mensen het meer als een novelty-album van twee bassisten zien, in plaats van een diep en persoonlijk album?
'Nee joh, zo ver denk ik niet. De liedjes zijn er uitgegooid en verder is het gewoon te gek om te doen. En dan heb je opeens Slash die je mee vraagt. Ik had nooit gedacht dat we onze eerst show voor 7.000 mensen zouden doen! Natuurlijk zijn we een groot publiek gewend bij Anthrax en Megadeth, maar dit voelt zo anders. En het is leuk dat we langzaam maar zeker ontdekt worden. We worden op de radio gedraaid en er is veel mond-tot-mondreclame. Mensen waarderen de muziek en niet het feit dat het twee bekende bassisten zijn die het maken.


Foto: Frank Bello.

Fan
Hoe komen de nummers tot stand?
'Meestal speel ik gitaar en dan pakt Dave een bas. Hij is zo goed! Ik geniet er van om te horen wat hij doet op bas. Echt te gek: lead bass, solo's. Als je fan bent van Dave, moet je onze plaat hebben!'

Verandert deze plaat de manier waarop je bij Anthrax speelt?
'Nee, dat is heavy, het is metal, het heeft een bepaalde sound en dat zal altijd zo blijven. Dat is de “day job” en dit is een zijproject. Ik ben op beide erg trots. Met deze band heb ik meer vrijheid, maar door Anthrax heb ik die vrijheid. Het kan dus eigenlijk niet zonder elkaar.'

Komt er wat jou betreft een tweede album?
'Ik hoop het. Ik schrijf alweer aan songs, dus ik ben er klaar voor. Het probleem is altijd om de tijd te vinden. Megadeth en Anthrax gaan voor en het is ook leuk als het speciaal blijft.'

Altitudes + Attitude-website