Reportage Amsterdam Guitar Heaven 2025

Dymanische Gearshow Gitaar & Bas en 14 inspirerende gitaarworkshops en Q&A's

Events 24-11-2025 21:46

door Steven Faber, Co Koenen, Kevin Pasman, Michiel Roelse, Jan Peter Eerenberg, Jona Pattipeilohy en Erk Willemsen

Foto’s: Eric van Nieuwland
Bekijk alle 28 foto's groot door op de miniatuurfoto's hierboven te klikken.

Amsterdam Guitar Heaven organiseren we samen met De Bassist, Musicmaker.nl, Jack Pisters’ Guitar Matrix, Gitaarschool Nederland.nl, Abbey Road Institute en Q-Factory, het gebouw waar alles plaatsvond, in zes zalen tegelijk, ook het gebouw waar ons redactiekantoor zich bevindt; heel fijn om daar gehuisvest te zijn zitten als je zo’n groot evenement moet organiseren, trouwens.

 

DE GEARSHOW GITAAR & BAS

Op de Gearshow Gitaar & Bas, kortweg ‘de beurs’, in de Foyer en Grote Zaal van Q-Factory, konden bezoekers hun hart ophalen aan een enorm breed scala aan gitaren, effecten en versterkers.

Zo kon je zelf ervaren hoe soepel een Martin SC model speelt, hoe een akoestische Lâg HyVibe effecten (beiden op de stand van Algam, foto boven) en hoe de bijzondere gitaren van De Wit klinken.

Ben je meer van nylonsnarige gitaren dan kon je terecht bij Ortega (ook voor folk instrumenten, trouwens) en bij gitaarbouwer Dirk Janssen.

Of toch liever de (Super)strats vergelijken van Schecter (Nick Johnston 10th Anniversary), Zeegers (waar Yoebe Hollestelle demonstreerde), Schwung Guitars, Aristides (foto boven), of - wat vriendelijker voor de beurs - Sire, Sterling en Eko? Metal en prog-gitaristen konden natuurlijk ook terecht bij Aristides (asymmetrische STX of een headless uit de H-serie), net als bij Unquendor, ESP/LTD, RH Guitars en Cort.

Bij The Heritage, Hagstrom en het Japanse FGN kon je terecht voor semi-akoestische gitaren, net als bij gitaarbouwer Dejawu (foto boven).

En dan hadden we het nog niet over de batterij aan effecten die je onmogelijk allemaal in één dag kon uitproberen; van onder meer Boss (waar je de nieuwe Poly Shifters kon testen en kon horen dat je geen abonnement nodig hebt voor de PX-1 zoals op YouTube veelvuldig foutief is gesuggereerd), Chase Bliss (met onder andere de Brothers AM), Beetronics (van fuzzen tot de nieuwe Bee Bee Dee), J. Rockett en Walrus Audio (met de nieuwe Xero Polylooper), IK Multimedia en MXR. Ook in deze categorie waren er boetiekbouwers aanwezig, zoals Dronechov Noise Machines uit Utrecht met de Megaphone booster en Iceberg Effects (foto boven) met hun veelzijdige pedalen.

Natuurlijk waren er ook veel accessoires te vinden, van snaren tot snoeren, plectrums en het nieuwe Gistar dat sjablonen maakt waarmee je in een handomdraai een akkoorddiagrammen uittekent.  Interessant voor onder andere docenten en beschikbaar voor verschillende instrumenten, van gitaar tot banjo en ukelele. (Steven Faber)

Deze standhouders waren aanwezig op de Gearshow: Algam Benelux (o.a. Sterling by Music Man, MXR), Aristides, The Bace, Boss, Chase Bliss, Dejawu, De Wit Guitars, Dronechov Noise Machines, ESP/LTD, Iceberg Effects, Face (Blackstar, Peavey, Walrus, J Rockett, Radial, Beetronics), Gistar, Janssen Gitaarbouw, Musik Meyer (Schecter, Hagström, FGN, Cort), Ortega, Paul Belgrado, Pro Media Connect & Total Sonic (o.a. IK Multimedia, Heritage, Harmony), RH Guitars, Schwung, TMA Benelux (Sire, GR Bass), Unquendor en Zeegers. Dank aan hen voor hun aanwezigheid!

HET WORKSHOPFESTIVAL

Het beursbezoek kon je goed afwisselen met maar liefst 14 workshops en Q&A's in 4 zalen van Q-Factory, tot stand gebracht door artistiek leider Jack Pisters (foto boven), Gitarist en De Bassist.  

Richard Hallebeek

Het workshopprogramma van Amsterdam Guitar Heaven begon al kort na 12 uur met fusiongitarist Richard Hallebeek in een meteen overvolle zaal. Na een van zijn songs te hebben gespeeld vroeg moderator Jack Pisters of zijn solo's vooral zijn ingestudeerd of geïmproviseerd. Richard vertelde dat hij veel mogelijkheden onderzoekt als hij studeert, maar op het moment zelf wil hij zich overgeven aan de improvisatie en in het moment zijn keuzes maken.

'Converseren met jezelf' noemt hij dat, waarbij hij gebruik maakt van de toonladders die passen bij de akkoorden. Zo ontwikkelt hij motieven die zich door de solo heen ontwikkelen.

Om dat te vereenvoudigen heeft hij de toonladders uitgewerkt in versies met drie en vier noten per snaar, omdat daardoor de hals overzichtelijker wordt. Het 'materiaal' waaruit hij kan kiezen in een solo werkt hij uit door onder het akkoordschema in verschillende kleuren alle opties op te schrijven, bijvoorbeeld een blauwe lijn met alle diatonische toonladders, een gele voor alle pentatonische mogelijkheden en een rode voor drieklanken. Zijn persoonlijke klank krijgt hij door bij het spelen van toonladder gebruik te maken van getalsmatige patronen. 'De aanpak is mathematisch, maar de uitkomst is muzikaal.'

Over oefenen geeft hij aan dat je het best gefocust kan werken aan je zwakke punten in plaats van herhalen wat je al kan. Als voorbeeld gaf hij aan te werken aan zijn timing na een periode waarin hij vooral veel songs had geschreven. Als oefening speelt hij bijvoorbeeld een lick eerst vanaf de eerste tel, dan vanaf de 1-e en zo voort. Het publiek kon vol nieuwe ideeën doorgaan naar andere programma onderdelen of alles laten bezinken op de gearshow. (Steven Faber)

Jan Akkerman

Fast forward richting zes uur, het slot van de dag, wanneer Jan Akkerman het podium betreedt, zonder gitaar. Duidelijk is dat hij hier niet is om uit te leggen wat hij doet, of hoe iets moet. Het publiek mag een klein uurtje luisteren naar prachtige verhalen en bijzonder gevatte uitspraken van de voormalig gitarist van Focus.

Zo kwam hij in zijn jonge jaren op het zigeunerkamp in Halfweg voor het eerst in aanraking met de gipsy-muziek van Django Reinhardt. Hij noemt daarnaast ook een concert van Johnny Meijer en Franse chansons als bouwstenen die hem hebben gemaakt tot de muzikant die hij is.

 Toen hij accordeonlessen kreeg bij muziekhandel De Vreng op de Nieuwendijk in Amsterdam, ontstond zijn fascinatie voor de gitaar, door de Gibson-gitaren die ze daar hadden hangen. Hij vertelt onder andere over zijn liefde voor zoute haring (“om met de geur de pers af te schrikken”) en de oorsprong van de luit.

Hij maakt in korte tijd referenties naar klassieke muziek, Hollandse meesterschilders en literatuur en zijn boeiende anekdotes worden op natuurlijke wijze afgewisseld met fantastische humor.

Wanneer uit het publiek de vraag wordt gesteld hoe Jan omgaat met de operaties aan zijn handen als gitarist, antwoordt hij luchtig: Er zijn wel ergere dingen in het leven. Hij noemt daarna dat hij ook twee herseninfarcten gehad heeft (links en rechts) en dat de boel daardoor wel weer recht hangt. (Jona Pattipeilohy)

 

Roy Marchbank 

Het thema dat dit jaar in diverse workshops aar voren kwam was “Shred’s not dead. Just different”. Dat shred niet dead is, konden we zien en horen tijdens de masterclass van de Schotse virtuoos Roy Marchbank, die we exclusief voor Amsterdam Guitar Heaven vanuit Galsgow naar Amsterdam konden halen. Niet eerder kwamen er in een uur zoveel noten voorbij als bij Marchbank! Roy had zijn masterclass verdeeld in drie onderdelen, Laminar Legato, Hybrid Sarod picking en Uninterrupted Dynamic Flow.

Roy vertelde zijn buitenaardse legato techniek ontwikkeld te hebben volgens de filosofie dat elke beweging zo klein en efficiënt mogelijk moet zijn. Hij demonstreerde dat door een eenvoudig, stijgend patroon van drie noten te spelen, eerst over één snaar, en daarna over twee of meer. Vervolgens combineerde hij dat met een dalend patroon, en al snel zagen we zijn vingers als de vleugels van een kolibrie over de hals razen.

Roy’s plectrumtechniek is al net zo bijzonder. Hij slaat met een dik, zelf ontworpen plectrum vlak bij de brug aan en haalt daarmee snelheden die we nog niet eerder zagen. De buiging van zijn rechterpols en de hoek waarmee zijn plectrum de snaren raakt, blijkt Roy te hebben opgepikt in Centraal-Azië, met name in Oezbekistan. Daar blijkt een snaarinstrument, de sarod, al 3000 jaar bespeeld te worden op de manier die Roy zelf dacht te hebben uitgevonden.

Gevraagd naar zijn apparatuur, vertelde Roy via een breath controller de dynamiek van zijn spel te bepalen. Omdat hij via MIDI Guitar II en de SWARM technologie speelt, heeft hij toegang tot overtuigende viool- saxofoon- en synthesizerklanken, die op die manier veel natuurlijker klinken.

Voor wie hoopte een short cut te horen om net zo virtuoos te worden als Marchbank, was er geen goed nieuws. Het is een kwestie van heel hard, en heel slim werken. Roy vertelde dat hij weken heeft gehad dat hij heel gericht zestien uur per dag oefende. En niet een beetje pielen, maar heel complexe dingen die je vingers eigenlijk niet willen, uren achter elkaar. Zo snel mogelijk.

Tegelijkertijd werd duidelijk, dat het Roy al lang niet meer om de techniek gaat. Shred’s not dead. Just different… Voor Marchbank is zijn fenomale techniek een middel dat hem helpt zijn creatieve visie te realiseren. En zo hoort het ook. (Michiel Roelse)

 

Valentijn Bannier

In zijn workshop ‘Ritmegitaar in groovemuziek’ liet Valentijn Bannier zien waar de focus, plezier en sterke kant van zijn gitaarspel ligt. Na de afronding van het conservatorium kwam hij in bands terecht als Zuco 103, Koffie, Cirque Valentin en Cindy  waarbij zijn focus altijd is om mensen de dansvloer op te krijgen.

Samen met drummer Noah Bouwman ontleedde hij enkele nummers en gaf zo uitleg waar de nadruk bij het spelen van ritmegitaar partijen ligt. Het begint met de rechterhand. Die heeft een sterke percussieve functie die in een strakke beweging de accenten en ghostnotes aanslaan. Daarbij moet je continu luisteren waar de ruimte ligt in verhouding tot de andere percussieve elementen in een band. Met name wordt hij blij van de drummer. En dat kwam in deze workshop prachtig boven drijven. Aan de hand van enkele geluidsfragmenten van Fela Kuti en James Brown werd dit nog verder verduidelijkt.

Op 27 november is de release party van zijn nieuwe EP en speelt hij met zijn eigen band Cindy, met bassist Xander Vrienten en drummer Martijn Bosman in het Volkshotel in Amsterdam. Dat wordt zeker een avond met een superswing. (Jan Peter Eerenberg)

 

Bart Hennephof

Als een metalgitarist een workshop geeft, gaat dat vaak de kant van snelle solo's op. De workshop van Textures-gitarist Bart Hennephof is hier zo'n beetje het tegenovergestelde van. In plaats daarvan gooit Hennephof alles op ritme, omdat dat een onmiskenbaar onderdeel van zijn stijl is. Het experiment staat daar centraal in en dat is bij zijn workshop niet anders.

Hij laat zien waar hij zich door laat inspireren voor zijn onconventionele ritmes en die inspiratie kan uit onverwachte hoek komen. Wereldmuziek bijvoorbeeld. Hennephofs vader runde vroeger een restaurant in het Tropenmuseum, waardoor hij blootgesteld werd aan ritmes uit verschillende landen. Aan de hand van een nummer van de Ethiopische zanger Seyfu Yohannes laat hij zien hoe de tegenritmes - in dit geval twee over drie - uit Afrikaanse muziek hem inspireren tot ritmes en riffs waarin die invloed weliswaar niet is terug te horen, maar het zit er wel degelijk in. Het biedt veel vrijheid in de plaatsing van de noten: ga je met de drie of met de twee mee?

Hennephof weet dit nog interactief te maken door te toeschouwers mee te laten klappen op de verschillende onderdelen in de muziek. Verder laat hij zien hoe hij een basaal ritmisch idee uitbouwt tot een volwaardig Textures-nummer, waarbij de voorbeelden van het op 23 januari te verschijnen 'Genotype' komen. (Kevin Pasman)

 

Estelle Stijkel

Kovacs-gitariste Estelle Stijkel neemt haar gitaristencarrière tot nu toe door, die begon toen ze als driejarig meisje haar ouders om een elektrische gitaar vroeg - en kreeg. Groter geworden zette ze haar ambitie om een goede gitarist te worden door naar gitaarzomerscholen in de VS te gaan, in Berklee en Californië (waar ze les kreeg van June Millington van de legendarisch all-girl band Fanny). In Nederland bezocht ze de Rockacademie, waar ze les kreeg van Menno Gootjes en Age Kat.

Haar eerste serieuze band was The Jacks, een rockband waarin ze alle ruimte kreeg voor solo’s en riffs. Ze demonstreert haar stijl uit die tijd door met een nummer van The Jacks mee te spelen op een met Seymour Duncan elementen uitgeruste Fender Strat via een Universal Audio Ruby ’63 versterkerpedaal, die een Vox AC30 emuleert. Een goede sound.

Na een kort intermezzo bij de vriendinnenband Bells Of Youth werd ze door Sharon Kovacs gevraagd voor haar begeleidingsband. Ze kon meteen meedoen met het tweede Kovacs-album, dat in de Wisseloord Studio’s werd opgenomen. Ze speelt mee met een van de tracks op een prachtige Duesenberg Starplayer, voor de gelegenheid ingeplugd in een Kemper (met een delaygeluid) omdat ze die toen ook gebruikte.

Haar rol bij Kovacs is echt ondersteunend - een ‘bedje’ creëren voor zangeres Sharon noemt ze het - met minder ruimte voor solo’s. Om te laten horen dat ze als solist weldegelijk wat in huis heeft, sluit Estelle de workshop af door lekker te improviseren over een nummer van haar soloalbum in wording. Een waar kijkje in de keuken, want ze speelt met de Logic-multitrackopname mee, waarvan we het projectvenster op het scherm zien. (Co Koenen)

 

Yoebe Hollestelle

Aanstormend gitaartalent Yoebe Hollestelle werd aangekondigd door zijn docent Age Kat. Dat wil zeggen, voormalig docent, want de tweeëntwintigjarige Yoebe is afgelopen voorjaar afgestudeerd aan het Codarts Conservatorium. Age vertelde dat toen Yoebe voor het eerst in zijn les kwam, het al duidelijk was met wat voor talent hij te maken had. Inmiddels speelt Hollestelle (geen familie) bij Romanza Brava  - het voormalige Wild Romance - of, zoals Yoebe ze noemt, de Broodboys.

Indrukwekkend was de gear die stond opgesteld: een Hook Captain top met 2x12 kast met daaronder een rack met twee delays, een reverb en detune die via een Seymour Duncan Powerstage twee 1x12 kasten aanstuurde. En dan hadden we het nog niet over zijn pedalboard met pedalen van Roger Mayer, Xotic, Custom Audio, Free the Tone en Strymon.

In zijn handen een Zeegers double cut met HSS elementconfigutarie. Na gitaren te hebben bespeeld van Suhr, James Tyler en Fender, is hij uitgekomen bij deze Nederlandse boetiekbouwer, omdat hij daarop het best zijn 'stem' kan vinden.

Het zal niet verbazen dat de helden van Yoebe Steve Lukather, Michael Landau en Dan Huff zijn. Maar als eerste was hij als 10-jarige jongen geïnspireerd door David Gilmour. Dat maakte dat hij absoluut elektrisch gitaar wilde spelen en stopte bij de docent waarvan hij op akoestisch gitaar moest beginnen.

In de workshop speelt Yoebe verschillende eigen songs plus, als eerbetoon aan de dit jaar overleden Dany Lademacher wiens plaats hij nu inneemt in Romanza Brava, een versie van Saturday Night. (Steven Faber)

 

Ruud Jolie

Ruud Jolie presenteerde, in gesprek met Jack Pisters, zijn boek “In spotlight and shadow - My road trip with Within Temptation”. In dat boek geeft hij een kijkje in de keuken van zijn band Within Temptation waar hij nu al weer 24 jaar in speelt. Het boek wordt geïllustreerd door vele, nog niet eerder getoonde foto’s. Een must voor de echte fans. Met deze band heeft hij alle grote podia in de wereld wel gezien. Daarbij blijkt dat het leven on-the-road echt niet alleen maar een soort Hollywood is maar ook gewoon zwaar en vervelend kan zijn. Hij gaat daarbij er om dat je fit op het podium staat en daar moet je zelf voor zorgen: hij sport veel, eet gezond en tours duren nu nooit langer meer dan 3 weken om je daarna weer op te kunnen laden.

Tijdens deze boekpresentatie vertelt hij enkele anekdotes uit het boek en toont enkele relevante video’s. Kort wordt zijn instrumentarium genoemd waarbij zijn jarenlange relatie met Mayones en recenter het spelen via modeling apparatuur in plaats van grote gitaarstacks.

Heel open vertelt hij over zijn gediagnosticeerde aandoening FNS (Functionele Neurologische Stoornis) waar hij sinds augustus vorig  jaar last van heeft. Deze aandoening heeft met name zijn rechterarm/hand aangetast waarbij er een sterker tremor(trilling) is ontstaan. Dit hindert zijn gitaarspel zeker. Het spelen van strakke, staccato downstroke partijen zijn lastig geworden en de intro’s van Within Temptation nummers worden nu meer door de andere gitarist, Stefan Helleblad, gespeeld. Op zijn website (ruudjolie.com) is de paperback of e-boek te bestellen. (Jan Peter Eerenberg)

 
Ed Struijlaart

Ed Struijlaart van “Gitaarmannen de Podcast” en de John Mayer-theatertour gaat in zijn workshop namens Face MI, distributeur van Walrus-Audio, J Rockett, Radial en Pedaltrain. Hij heeft naast zijn PRS Silver Sky en Fender Twin, ook een goedgevulde pedaltrain voor zich liggen met daarop: een Walrus Audio Canvas Tuner, vervolgens, allemaal van J Rockett: Airchild compressor en Melody EQ, Archer, The Dude en Bluenote overdrives, om af te sluiten met modulatie, delay, reverb en amp simulator: M1, D1, R1 en de ACS1 allemaal van Walrus Audio. Ook maakt hij gebruik van de Highline-stereo van Radial om het signaal uit de amp-simulator direct naar de mixer te sturen.

Ed demonstreert in drie kwartier een hoop mogelijkheden met deze effecten en de moraal van zijn verhaal is dat nuance bij effectgebruik ontzettend belangrijk is. Hij laat zien dat de verschillende overdrives allemaal behoorlijk subtiel afgesteld staan en dat de kleine verschillen eigenlijk voor een veel groter contrast zorgen dan je misschien zou denken.

Als hij door de verschillende presets in de ACS1 wilt gaan, belemmeren zijn grote gevoerde winterlaarzen het nauwkeurig indrukken van een van de twee schakelaars. Ed en zijn publiek zien er gelukkig allebei de humor van in en na even goed te mikken met de zijkant van zijn laars, kon hij vrolijk verder met zijn workshop. (Jona Pattipeilohy)

 

Javier Valdi

De tegenwoordig in Nederland woonachtige Spaanse gitarist Javier Valdi overtuigt op zijn onlangs verschenen 'Serendipia' met een vrijwel perfecte balans tussen metalvirtuositeit en songwriting met herkenbare melodieën. Zijn workshop sluit goed op de muziek van de EP aan door te laten zien hoe hij bepaalde speltechnieken toepast om zijn nummers te creëren. Toonladders staan hier centraal in.

Valdi begint zijn workshop met laten zien hoe hij toonladders oefent - vooral omlaag - en toont daarna met voorbeelden uit nummers van 'Serendipia' aan hoe hij op toonladders varieert om ze te kunnen toepassen in zijn solo's zonder dat het daarbij klinkt alsof hij ze aan het oefenen is. Dat doet bij bijvoorbeeld door op een noot in het midden van de toonladder te beginnen, zo nu en dan een noot over te slaan of de volgorde waarin de noten gespeeld worden om te draaien.

Maar het interessantst is misschien nog wel zijn uitleg over ritmische verschuiving, waarbij hij patronen van vier noten verdeeld over twee snaren - twee om twee - in oneven notenaantallen over vierkwartsmaten speelt totdat ze weer gelijklopen met de muziek. Valdi geeft een van de meest theoretisch georiënteerde workshops van de dag, maar weet dat wel dermate boeiend te brengen dat het echt als een interessant kijkje in de keuken van een virtuoos voelt. (Kevin Pasman)

Billy Watman

De Brits-Braziliaanse gitarist Billy Watman noemt zich zelf een ‘flamenco classical fusion guitarist’. Gewapend met drie nylonsnarige Ortega-modellen (waaronder zijn signature) demonstreert hij in een workshop namens Ortega waarom zijn onemanbandversies van bekende popsongs wereldwijd zo’n succes zijn op YouTube.

Hij begint zijn workshop door een paar uit flamenco afkomstige aanslagtechnieken te laten zien. Die wijken af van de meer gangbare neer/op-wisselslag, met heel andere cadansen tot gevolg die, flink opgevoerd in snelheid, volledige percussief gaan klinken, zoals Billy laat horen.

Hij kan overigens mede zo te keer gaan dankzij kunststofnagels, waarvan hij er twee per vinger op zijn eigen nagels plakt. Dit werkt volgens hem beter dan acrylnagels; die kunnen breken en dan heb wel je een probleem halverwege een gig.

Het interessantste deel van de workshop is wanneer hij uitlegt hoe hij een popsong arrangeert voor solo nylonsnarige gitaar. Hij doet dit aan de hand van Bon Jovi’s Living On A Prayer. Hij stemt de lage E naar D zodat hij de doorgaande riff makkelijker (met minder vingers) kan spelen waardoor hij meer vinger overhoudt voor de melodie en akkoorden. Ook andere snaren stemt hij om, net zolang tot hij de meest efficiënte vingerzettingen heeft. Het blijft een compromis: er zullen altijd een paar “big stretches” zijn. Kennis van muziektheorie helpt ook bij deze manier van arrangeren.

Als afsluiter speelt Billy zijn grootste hit, die hem miljoenen views op YouTube heeft opgeleverd: zijn versie van Queens Bohemian Rhapsody. Het moet gezegd: het is indrukwekkend. En je hoort dit grijs gedraaide nummer ook met nieuwe oren, waardoor je toch weer bewondering krijgt voor wat Freddie Mercury c.s. destijds gecreëerd hebben.

 

Jerôme Hol

In een overvolle zaal toonde Jerôme Hol in 45 minuten waarom hij na een eerdere masterclass op het Bridge Guitar Festival opnieuw uitgenodigd was. Met alleen een Fender gitaar, versterker en looper gaf hij in eerste instantie uitleg over welke akkoorden en improvisaties je over de verschillende kerktoonladders (modes) kunt spelen. In korte fragmenten kwamen deze zeven modi langs en werd duidelijk gemaakt waarom het gebruik hiervan bij jazz-improvisatie zo nuttig kunnen zijn.

Daarna speelde hij enkele stukken waarbij double stops en het toepassen van chromatische toonladders werden getoond. Improvisatie staat bij alles wat Jerôme speelt centraal. Hij vertelde dat hij eigenlijk nooit solo’s van andere artiesten heeft uitgezocht of nagespeeld. Juist het spelen met een band waarbij er onverwachte of weirde partijen door andere worden gespeeld maakt voor hem het spelen interessant: het continue reageren wat er in een band situatie gebeurd. Als je dan hoort dat hij op dit moment met Hans Dulfer, Michiel Borstlap en Eric Vloeimans Hotspot speelt dan kan je je daar wel wat bij voorstellen.

Op zijn website jeromehol.nlv zie je zijn agenda: al tot mei volgend jaar zijn de concerten gepland. (Jan Peter Eerenberg)

Nagenietend van de vele leuke gesprekken met lezers, de gitaristen die workshops gaven, distributeurs en gitaarbouwers zit ons nu maar één ding dwars: hoe overtreffen we deze line-up in 2026? Tot volgend jaar!

Met dank aan alle partners, de super-crew die de dag soepel liet verlopen, de gitaristen en bassisten die de workshops gaven en de standhouders op de Gearshow: Algam Benelux Aristides, The Bace, Boss, Chase Bliss, Dejawu, De Wit Guitars, Dronechov Noise Machines, ESP/LTD, Iceberg Effects, Face, Gistar, Janssen Gitaarbouw, Musik Meyer, Ortega, Paul Belgrado, Pro Media Connect & Total Sonic, RH Guitars, Schwung, TMA Benelux, Unquendor en Zeegers.