Kids With Buns - het complete interview!

Een eigen wereldje creëren

Gitarist Extra 23-03-2023 08:39

Dit is een extra web-item naar aanleiding van een artikel in Gitarist 385, april 2023. Vanaf vrijdag 24 maart in de winkel. Of je kunt deze editie bestellen in onze webshop Muziekmagazines.nl. We sturen Gitarist op zonder verzendkosten.  

tekst Kevin Pasman - foto's Wiebe Vos

Kids With Buns vertellen onder meer over hun songs, het spelen met de band en ze gaan uitgebreid in op de gitaren die ze gebruiken.

Marie Van Uytvanck en Amber Piddington

In de beginjaren speelde Kids With Buns als duo. Tegenwoordig wordt de band live bijgestaan door drummer Dajo Vlaeminckx en bassist/toetsenist Stijn Konings. Een onvermijdelijke zet, zo legt Amber Piddington uit: ‘Het is heel erg begonnen als een hobby en dat is toen heel snel ontspoord. En toen dat begon te ontsporen en we opeens op grotere podia mochten spelen, begon het heel snel te borrelen dat het cooler zou zijn met een band erbij.’

‘Je komt op de grenzen uit van in een duo spelen’, vult Marie Van Uytvanck aan. ‘We hebben het gerekt tot hoe lang we dat konden doen. Maar toen we langere sets dan 45 minuten wilden spelen, moest er wat bij. Het is echt moeilijk om met zijn tweeën op grote podia het publiek geïnteresseerd te houden. Het is superfijn dat dat regelmatig lukte. We hebben ook echt wel met zijn tweeën een paar grote podia gedaan, zoals de Lokerse Feesten, en ik denk dat het wel belangrijk is om dat echt met zijn tweeën te kunnen.’

‘Omdat je dan met twee gitaren en twee stemmen het uiterste moet doen’, beaamt Amber. ‘En ik heb het gevoel dat dat ons een beetje op een toevallige manier heeft voorbereid op met een bandformatie spelen. Je kunt je niet verstoppen achter de band. Een song moet gewoon staan. Als dat niet zo is, valt het heel snel op als je niet veel hebt om het mee te maskeren.’

Ontploffing
Amber vervolgt: ‘Sinds een klein jaar zijn we echt bezig om onze preproducties verder uit te werken. Het is namelijk niet altijd makkelijk om de song die je in je hoofd hoort uitgelegd te krijgen aan iemand anders en te zeggen: speel dit. Daarom hebben we een beetje basic leren produceren. Daarvoor moest de band het doen met vage aanwijzingen.’

‘Dan willen we daar een opbouw en daar terug naar beneden en dan moet daar een ontploffing’, illustreert Marie.

‘Toen ze dat nummer live mee hebben vormgegeven, wisten we dat we de juiste twee hadden uitgekozen’, glimlacht Amber.

‘Ik ben heel blij dat Amber heel snel van die micro-obsessies heeft’, bekent Marie. ‘Zoals Ableton. Daar verdiept ze zich wekenlang in en dan is ze opeens ‘producer’. Ik overdrijf, maar ik ben zó traag in dat soort dingen.’

‘Het opent ook echt heel veel horizons’, vervolgt Amber. ‘Soms als ik een demo begin te maken, heb ik in mijn hoofd een heel duidelijk idee hoe ik wil dat de song klinkt. Vanaf het moment dat dat een beetje vorm begint aan te nemen, begin je ook andere dingen erbij te horen. Ons eigen wereldje creëren is echt iets waarin een band ons goed heeft gedaan, omdat we daar nu verder in kunnen gaan dan alleen die twee gitaren.’

Franjes
Amber Piddington: ‘In een band moet je heel anders spelen dan met een duo. Je wordt een stuk in een puzzel. Dat is wel moeilijk geweest, maar ik heb het gevoel dat het ondertussen begint te lukken. Aanvankelijk wilde ik alles zo organisch mogelijk houden. Ik wilde er niet te veel franjes aan gaan plakken.’

Marie Van Uytvanck: ‘Tot je heel veel van die soundscapes ging maken. Dat heeft ons ook geholpen om met zijn tweeën de aandacht van het publiek vast te houden.’

Amber: ‘Ik heb een Line 6 multi-effectenpedaal, puur voor het praktische aspect van live, want ik wil echt niet met een pedalboard gaan sleuren. Ik weet dat heel veel mensen multi-effects haten, maar ik hoor het verschil niet en het is een sandbox waarmee je alles kunt doen wat je wilt. Die Helix-lijn is echt goed. Niet ieder effect dat daarin zit is bruikbaar, maar we zijn afgelopen maand de studio in gegaan om een paar nummers op te nemen en er zijn echt momenten geweest waarop we bijvoorbeeld een Fuzz Factory links hebben laten liggen omdat de Line 6 veel beter klonk.’

Marie: ‘Amber wou nooit haar versterker loslaten. Ze sleurde dat ding overal naartoe.’

Amber: Ik had een Deluxe Reverb en dat klinkt fantastisch. Maar we begonnen met in-ears te spelen en iedereen zei: Amber, sorry, maar dat gaan we niet meer doen. Onlangs heb ik een Universal Audio Dream ’65 gekocht, die een Deluxe uit 1965 namaakt en ik zou het verschil echt niet kunnen zeggen. Je zit niet met de shit van een versterker meesleuren, dat moeten miken en megaruis erin. Ik heb nog even een buizenversterker gehad, maar er hoeft maar één spot verkeerd te staan en heel de breekbaarheid van de set is weg.’

‘Zeker als het zulke stille muziek is’, beaamt Marie. ‘Bij een ander soort band kan dat perfect. Niemand gaat dat horen. Bij ons zijn er echt superstille, breekbare momenten en dan wil je niet dat er een versterker staat te brommen.’

Brandhoutgitaar
Marie: ‘We hebben ooit op een brandhoutgitaar gespeeld, een gitaar van twee- of driehonderd euro. We noemen dat zo, want je kunt er echt niets mee aan. Bij het begin van Kids With Buns dacht ik: we moeten nu wel echt iets anders kopen. Toen heb ik een andere brandhoutgitaar gekocht, een Tanglewood, maar die gebruiken we nog wel, met wat effecten erop.’

‘Die wordt echt helemaal kapotgemaakt door pedalen’, knikt Amber.

‘Nu heb ik wel echt een heel goede gitaar’, vervolgt Marie. ‘Een Eastman E10 OM. Een superfantastisch ding. Er moest nog wel een pick-up ingestoken worden, dus er zit nu een passieve in die heel warm klinkt. Zeker toen we in duo speelden, was het megabelangrijk dat die gitaar warm en groot klonk, dat er veel laag in zat.

‘Om te kunnen wisselen en niet uren te moeten stemmen op het podium, heb ik nog een Taylor GS Mini gekocht. Niet duur, maar wel in de ruimte echt nog een breed geluid. Er zit al een goede pick-up in. Omdat die Taylor zo klein is, durf ik die soms te verkiezen boven het betere geluid van die Eastman, omdat ik dan makkelijker kan bewegen op het podium. Dat is ook belangrijk.’

Projectje
Amber Piddington heeft een opvallende verhouding met haar Fender Jaguar. ‘Ik heb mijn Fender helemaal laten ombouwen, want Jaguars hebben zo hun moeilijkheden. Het zijn fantastische gitaren, met een superklank, maar ze zijn niet altijd even makkelijk te onderhouden. Dit is er een met een humbucker in de brug. Die klinkt niet als de gemiddelde Jaguar. Hij klinkt zo mooi helder in het hoog en heeft een mooi afgerond laag. Onlangs namen we in de studio een nummer in een vrij lage stemming op en die Jaguar klinkt echt fantastisch. Maar ik heb er wel van alles aan moeten doen.

‘Ik heb er een Mastery brug opgezet en Lollar Pickups erin gedaan. Anders was hij niet bruikbaar in de studio; er zaten zoveel boventonen in. Zoveel mensen zeiden: Amber, pak een nieuwe gitaar. Maar ik vind de klank echt mooi.

‘Veel Jaguars hebben zoveel knoppen, maar de sounds veranderen niet veel. Deze gitaar is gewoon drie knoppen en elke sound is anders, maar vooral met dank aan een heel goede gitaarbouwer die dat voor mij heeft gefixt. Ik heb nu ook een Telecaster en een Epiphone Century, een hollowbody. Maar ik ben nog het meest blij met mijn Jaguar, omdat ik die echt naar mijn hand heb kunnen zetten. Het is echt een beetje mijn projectje geworden.

‘Vroeger toen wij met zijn tweeën speelden, was het moeilijk om een volledig klankbeeld te krijgen. We wilden absoluut vermijden dat onze nummers klonken als een akoestische renditie van een gewoon nummer. Daarom vond ik het ook altijd heel belangrijk om ergens een baspartij ofzo mee te spelen. Mijn strategie was: oké, ik speel een lead en daar ga ik alle basnoten gewoon in meepakken. Maar dat moet ook vol klinken. Daarom was een Telecaster wel nice, want die klinkt mooi laag en open.’

Duurzaam
Marie Van Uytvanck: ‘We zijn hier drie jaar geleden als twee kippen zonder kop mee begonnen. Toen wij naar ons eerste optreden gingen, wist ik niet eens wat een soundcheck was. Ik dacht: je gaat gewoon op een podium staan, je steekt je gitaar in en begint gelijk te spelen. En daarom is het goed geweest dat we al snel een goede boeker hadden om ons te beschermen voor te grote podia waar we nog niet klaar voor waren.

‘Met De Nieuwe Lichting enzo hebben we zotte kansen gekregen en ons team heeft alles in goede banen geleid. Wij zouden op alles ja zeggen. Het is wel fijn dat er een duurzaam pad voor ons uitgestippeld is, zodat dit kan blijven duren. Stel: je doet toch op een te vroeg moment een heel groot podium en je verknalt het, dan is het gedaan.’

Onlangs nam KwB een nummer op in de Daft Studio in Malmedy:

3voor12 was ook al vroeg fan:



En via Spotify hoor je de singles en EP's: