De Carey Standard & St. John Elite van PJD Guitars getest

Merknieuws 08-11-2022 08:11

tekst Jan Peter Eerenberg

Een geheel nieuwe gitaar ontwikkelen, of het nu om een ongewone vorm gaat of het gebruik van onconventionele houtsoorten of plastic, is zeer lastig. Wij gitaristen staan immers model voor het prototype van de conservatief. Een Strat is een Strat en voor een Les Paul geldt hetzelfde: van deze modellen blijf je af. Om als nieuwe fabrikant toch met een uniek product te komen, kun je misschien bestaande concepten door elkaar husselen. En dit is wat de firma PJD doet. Deze relatief kleine gitaarbouwer uit Engeland neemt de vrijheid om verschillende concepten te combineren. Vaak kom je deze gitaren nog niet tegen, maar bijvoorbeeld Mark Flanagan, gitarist bij  Jools Hollands Rhythm and Blues Orchestra, zie je geregeld met een PJD gitaar.

Door verschillende houtsoorten, hardware en constructies te combineren, komen ze tot drie modellen: de Woodford, de Carey en de St. John, waarbij een vierde model, de Apprentice, binnenkort geïntroduceerd wordt. Met de Carey en St. John mochten wij eens aan de slag gaan.

Eerste indruk
Beide gitaren worden in een stevige Hiscox koffer geleverd. Dat noem ik al een eerste pluspunt. De witte Carey Standard kun je samenvatten als een Les Paul-model met Tele-hals. Wat opvalt is het f-gat in de body van essenhout, waarbij het gedeelte met klankkamers een substantieel deel van de schouder omvat. Het gewicht bedraagt 3,25 kg. De body is in transparant wit afgewerkt waarbij de houtnerf nog duidelijk zichtbaar en ook voelbaar is. De hals en toets zijn van esdoorn waarbij de smalle kop op die van een Telecaster lijkt. Alle hardware is vernikkeld en heeft een verouderd effect meegekregen; het lijkt net of het al een paar jaar oud is.

De elementkeuze is opmerkelijk: in de halspositie een P-90 en bij de brug een humbucker, beide van het merk Cream T. Verder één volume- en één toonregelaar en de voor een Les Paul-model kenmerkende driestandenschakelaar op de schouder. De zes vintagestijl stemmechanieken van Gotoh voelen robuust aan en de kleine zwarte slagplaat heeft ook een licht verouderd effect.

De vorm van de St. John Elite lijkt op een Fender Jazzmaster, met ook weer een Tele-kop. De body is eveneens van essenhout, maar daarop zit een bijna één centimeter dikke top van gevlamd esdoorn. De uitvoering in Caramel Burst is prachtig. Ook deze gitaar heeft een f-gat (beide modellen zijn overigens ook zonder verkrijgbaar) en klankkamers die zich uitstrekken tot in de bovenste hoorn, waarmee het gewicht op 3,05 kg komt, net iets lichter dan de Carey. Op de esdoorn hals zit een palissander toets. Verder is de hardware- en elementkeuze gelijk aan die van de Carey.

Op eerste zicht lijken de twee testgitaren dus wel op elkaar, de verschillen zitten in de vorm en de houtkeuze. Beide gitaren zijn in mat zijdeglans gelakt, waarbij de hals van de Carey licht geolied is en die van de St. John met nitrocelluloselak is afgewerkt. Van de gehele afwerking straalt het vakmanschap af. De frets zijn netjes gevijld, het lakwerk onberispelijk en de afstelling, af fabriek met een set 010-snaren, perfect: nergens een fretbuzz te horen. De ruimte voor de volume- en toonregelaar is netjes met folie afgewerkt en het soldeerwerk ziet er verzorgd uit.

Speelgemak
Met hun 3 kilo hangen de gitaren mooi in balans om de schouder. Beide gitaren zijn aan de achterzijde niet gewelfd, maar ik ervaar dit niet als storend. Het C-profiel van de halzen en de lichte compoundradius voelen prettig aan. De breedte van de halzen loopt van 42 mm bij de topkam tot 56,5 mm bij de samenkomst met de body. Daarbij zijn ze ook voor wat kleinere handen prima te omvatten. De geoliede esdoorn hals van de Carey is een van mijn favorieten; dit speelt zo soepel en, in mijn optiek, veel lekkerder dan een glad gelakte hals. De hoogste (22e) fretpositie is op de St. John iets makkelijker te pakken dan op de Carey, waar de overgang van hals naar body iets ondieper en voller aanvoelt. De volumeregelaar zit dicht genoeg bij de brug om deze tijdens het spelen makkelijk met je pink te kunnen omvatten.

Geluid
De basis van beide testgitaren is een essen body. Dit is een vrij harde houtsoort, wat een heldere toon geeft door de nadruk op het midden en hoog. De keuze om een klankgat en holte in beide gitaren te maken lijkt een logische. Hiermee krijg je wat meer resonantie en diepte terug. Ondanks de palissander toets en de esdoorn top vind ik de klank van de St. John weinig verschillen van die van het Carey-model.

Het elektronicagedeelte van beide gitaren is zeer verassend: je ziet niet vaak een humbucker gekoppeld aan een P-90. Zoals gezegd worden de elementen door de firma Cream T geleverd. De humbucker, de Eliminator (waar zou die benaming vandaan komen?), heeft een output van rond de 9 k - dit element wil echt wel brullen! Met de volumeregelaar op 10 krijg je dus ook een overstuurd geluid, mits je versterker dit toelaat. Maar bij terugdraaien van de volume schoont dit element prachtig op, waarbij helderheid en een clean geluid vooropstaan. Prachtig voor bijvoorbeeld tokkelwerk. Je kunt overigens bij PJD aangeven welke elementen je in je gitaar wilt. Zo maakt Cream T ook de Afterburner met 13 k output. Dan heb je nu ook de referentie aan Billy Gibbons wel door.

Het P-90 element van Cream T, met een output van 8,2 k, klinkt totaal anders. Ook al door de positie op de gitaar is hij veel warmer. In eerste instantie dacht ik zelfs iets te wollig, maar voor solowerk is het prachtig. Het deed me denken aan de toon van Snowy White: een mooi rond, zingend geluid met een prachtige sustain.

In combinatie met de driestandenschakelaar heb je een heel palet aan geluiden tot je beschikking. Je kunt de gitaren inzetten voor helder akkoordwerk of glasscherpe tokkelpartijen, maar ook voor donkere of snerpende leads. Dit maakt de gitaren geschikt voor een breed scala aan muziekstijlen: ze zouden bijvoorbeeld prima bruikbaar zijn voor de diverse stijlen van een studiogitarist. En het interessante is, en dat is mogelijk het voordeel van een wat kleinere firma, dat je min of meer zelf de componenten van de gitaar kunt kiezen. Wel of geen esdoorn top, of alleen een mahonie houten body, of juist geen palissander toets. Mijn voorkeur? Ik denk deze St. John in Caramel Burst maar met esdoorn toets en een Cream T Afterburner. Die P-90 blijft ook, dat is een echte verassing.

Conclusie
Wat we al wisten: niet alleen de grote merken maken goede gitaren en juist de wat kleinere bouwers kunnen eens buiten de geëffende paden treden en dan krijg je mooie crossovers zoals deze twee PJD gitaren. Kwalitatief zeer hoogstaand, met enkel topcomponenten, waarbij je ook nog een stukje eigen persoonlijkheid (lees: eigen wensen) kunt meegeven. Hiervoor betaal je natuurlijk wel een prijs en met respectievelijk 2195 en 2695 euro zitten deze gitaren wel in een moeilijk segment: de (naam)concurrentie is moordend. Dit zijn dan ook geen beginnersgitaren, maar ben je toe aan een volgende stap dan moet je ze zeker een middagje zien, horen en voelen.

PJD CAREY STANDARD
Richtprijs: € 2195,-

PJD ST. JOHN ELITE
Richtprijs: € 2695,-

Distributie: Kauffmann’s Guitar Store, Alphen a/d Rijn, tel. (+31) (0)172 417 990

kauffmannsguitarstore.com