North Sea Jazz - DAG 1
Een festival om te zoenen
Muzieknieuws 10-07-2012 16:07
Voor gitaristen en bassisten, maar eigenlijk voor iedere muziekliefhebber, was de editie 2012 van North Sea Jazz een hele goede. Drie dagen lang prachtige muziek van vertrouwde én verrassende formaties, van oude rotten en jonge honden. Veel jazz, en ook wie niet jazz was, leek zich goed bewust te zijn dat er buiten hokjes gedacht mocht worden.
door Mark van Schaick en Michiel Roelse - foto's Tineke van Brederode, Dennis Boxem en Mark van Schaick
Gitarist Bram Stadhouders was een van de acts die North Sea Jazz 2012 opende, met de uitvoering van het werk dat hij in opdracht schreef van Muziek Centrum Nederland en North Sea Jazz. Gewapend met zijn onafscheidelijke laptop presenteerde hij zijn compositie met een opvallende bezetting, gitaar, toetsen, drums, en acht vocalisten. Bram is tot nu toe de jongste componist aan wie deze opdracht werd verstrekt.
John Scofield en Kurt Rosenwinkel
John Scofield en de formidabele Frans/Vietnamese fusiongitarist Nguyen Lê waren slechts enkele van de vele gasten van het Metropole Orkest, maar hardcore-jazzgitaarfans zaten natuurlijk even later bij Sco’s nieuwste project, The Hollowbody Band, met niemand minder dan Kurt Rosenwinkel op gitaar. Gezien de bespeelde gitaarmodellen van beiden werd het kwartet al snel omgedoopt tot ‘Semi Hollow Band’. Hoe dan ook, het was met recht de meest aansprekende act van de avond, daar zorgden de contrasterende stijlen van Scofield en Rosenwinkel wel voor. Er zijn nog geen plannen voor een cd, maar je weet maar nooit. Binnenkort interviews met beide heren in Gitarist.
Jack Bruce en Vernon Reid
De Congo was vrijdagavond het domein van het legendarische Hammond B3 orgel. Gitaristen als Grant Green, Kenny Burrell, Wes Montgomery en natuurlijk George Benson leerden allemaal het vak in orgeltrio’s. Daarvan was er hier maar eentje voorhanden (het trio van Sam Yahel met Peter Bernstein op gitaar), want bij Sven Hammond Soul (van Sven Figee, met gitarist Tim Eijmaal) en James Carter (met Rodney Jones op gitaar) stond het podium vol muzikanten. Spectrum Road, met niemand dan organist John Medeski, drummer Cindy Blackman (alias mevrouw Santana), bassist Jack Bruce en gitarist Vernon Reid, speelde bepaald niet foutloos, maar wel spectaculair. Jazzrock met de nadruk op rock.
Marc Ducret bij Angelica Sanchez, Mary Halvorson
Experimentele klanken waren vrijwel uitsluitend in de kleine Volga te horen. Daar fascineerde Marc Ducret in het kwintet van Angelica Sanchez evenzeer door zijn mimiek als door zijn rake melodische lijntjes, en zocht Mary Halvorson in het trio van drummer Tom Rainey de grenzen op van timing en tonaliteit.
John Hiatt, Chic met Nile Rodgers
In de Nile wordt als vanouds de rand van wat jazz mag heten opgezocht, en daar speelde al vroeg John Hiatt met zijn band een sterke, glashelder klinkende set waarin zijn akoestische gitaar domineerde. Het was voorbij middernacht toen de duidelijk door leven én ziekte getekende Nile Rodgers de massa vakkundig in beweging bracht met door hem geschreven dan wel geproduceerde hits van Chic en Sister Sledge, maar ook van bijvoorbeeld David Bowie.
Michael Kiwanuka, Peter Murano bij Trombone Shorty
In die andere grote hal, de Maas, nam singer-songwriter Michael Kiwanuka heel relaxt gas terug en speelde een zwoele, soulvolle set waarin elke noot van gitarist Miles James op zijn plek was. Daarna, bij Trombone Shorty ging het al snel met veel energie en van dik hout zaagt men planken, maar Peter Murano had er weinig moeite mee.
Lenny Kravitz met Craig Ross en Gail Dorsey
Tijdens het nachtconcert van Lenny Kravitz zorgde de blazerssectie voor wat jazzy passages, maar voor het overgrote deel was het rocken wat de klok sloeg. Een degelijke show waarin geen hit ontbrak, en elke solo van gitarist Craig Ross stond als een huis. Bassiste Gail Dorsey liet geen glimlach zien, maar legde met drummer Franklin Vanderbilt wel een fundament om u tegen te zeggen.
Kijk hier voor het verslag DAG 2.
Klik hier voor het verslag DAG 3.
