Andy Tielman (75) overleden

Peetvader van de nederrock leed aan maagkanker

Muzieknieuws 11-11-2011 11:49

Vooral in de jaren vijftig en zestig waren The Tielman Brothers, die midden jaren vijftig vanuit Indonesië naar Nederland geëmigreerd waren, populair met hun rock ’n’ roll-liedjes en energieke optredens. Ze maakten deel uit van de golf indorockbands die Nederland in die tijd overspoelde en die het feitelijk begin was van de Nederlandse rock. Toch vielen The Tielman Brothers niet bij iedereen in de smaak. Hun ruige shows, bestaande uit allerlei capriolen zoals het gooien van gitaren en klimmen op de contrabas, zouden volgens de media een slecht voorbeeld voor de jeugd zijn.

In 2009 (nummer 214) had Gitarist nog een uitgebreid interview met Andy Tielman. Het ging allemaal echt lopen toen ze gevraagd werden om op de wereldtentoonstelling in Brussel (1958) te komen spelen. Daar zou de band hun eerste single Rock Little Baby Of Mine opnemen en gingen ze op Gibsons spelen. Het laatste was eigenlijk een ongeluk vertelde Tielman in dat interview:

“Het Hawaiian Village is in brand gevlogen, met alle instrumenten. Onze mooie, witte Egmond gitaren met provisorische elementen, onze versterkers, ze waren weg. Maar ik had een vriendin en haar vader wist van de brand. Hij vond het vreselijk dat we geen instrumenten meer hadden en hij vroeg aan mij: wat is de beste gitaar? Ja, mijn droomgitaar was toch de Gibson Les Paul. Hij heeft toen nieuwe Gibsons voor ons in Amerika besteld. Ja, hij was een vermogend persoon met veel contacten. Zo konden we verder”

Naar Duitsland
In Brussel werd de band ook gespot door een Duitse impresario. Die wist de band over te halen om naar Duitsland te komen, waar The Tielman Brothers veel succes hadden  tot ver in de jaren zeventig. In die tijd kwam ook het moment waarop de band stopte met het spelen op Gibsons. Tielman vertelde in het interview over deze keuze:

“We konden er niet mee gooien. We konden er wel achter de rug, in de nek en staand op de bas mee spelen, maar gooien werd lastig. Fenders waren lichter. En als een Gibson valt, is ie kapot, hè? Dat vonden we jammer.” Waar al die waardevolle gitaren door de jaren heen zijn gebleven is een raadsel: “Ach, toen maakte het ons niks uit. Als een gitaar gestolen werd, kochten we een andere. Ze waren soms ineens weg. Gestolen, waarschijnlijk door collega-bandjes. Maar ja, wij dachten: dan gaan we nieuwe halen. En toen kwamen de Fender Jazzmasters. Ik wilde geen Stratocaster, want die heeft drie elementen. Als ik met mijn plectrum ga spelen, stoot die tegen het middelste element aan.”

 In latere jaren deed Andy Tielman ook veel solo-optredens als zanger, zichzelf begeleidend op een akoestisch gitaar. Wat elektrische gitaar betreft ging hij weer terug naar een Les Paul:

"Tegenwoordig speel ik weer op een Les Paul. Best zwaar, maar dat dwingt me om geen gekke dingen te doen. Ik ben toch op leeftijd. En ik heb een lichtere gitaar die speciaal voor me gemaakt is. Het is een Fender-model met twee elementen: de Andy Tielmaster. Goeie naam, hè?”