Chris Shiflett solo - even los van Foo Fighters

Interview over nieuw album Hard Lessons

Gitarist Extra 22-08-2019 09:08

Op de hoes van 'Hard Lessons' sta je afgebeeld met een andere Fender Telecaster dan je signaturemodel. Welke is het?
“De Fender Telecaster die je op de albumhoes van Hard Lessons ziet, is inderdaad niet mijn signaturemodel. De foto’s voor de albumhoes zijn bij mij thuis gemaakt. Mijn signaturemodel lag op dat moment ergens in een gitaarkoffer, ergens op de wereld. We zaten namelijk middenin een tourcyclus met Foo Fighters. Ik had er beter over moeten nadenken. Uiteindelijk heb ik gewoon eentje gepakt. Ik heb namelijk een heleboel Telecasters. En ik hou vooral van Telecasters met binding.”

Luister naar Chris Shifletts recent uitgebrachte soloalbum 'Hard Lessons' tijdens het lezen

Heb je voor het album je signature Telecaster wel gebruikt?
“Ik heb er veel gebruik gemaakt van mijn signature Tele met P90 elementen, maar ook van producer Dave Cobb’s 1975 Goldtop Les Paul. Die twee waren mijn hoofdgitaren. Dat soort gitaren zijn altijd al mijn favorieten geweest. Ik kom van een rockachtergrond en speelde voorheen voornamelijk crunchy klinkende gitaren als Gretsch en Gibson. Een Telecaster heeft dat ook wel wat in zich, maar de klank is meer twangy. Zeker Telecasters met enkelspoelelementen zijn daardoor heel geschikt voor country, wat je veel op mijn soloplaten hoort.”

Hoe schrijf je de muziek voor je soloplaten uit?
“Mijn nummers schrijf ik vrijwel uitsluitend op een akoestische gitaar en met pen en papier bij de hand. Meestal ga ik wat zitten pielen. De beste ideeën neem ik op met mijn telefoon. En ik heb altijd een notitieblok bij me voor songteksten die me aanvliegen. Wanneer ik aan een nieuw album begin, neem ik al mijn verzamelde ideeën door om te kijken wat me op dat moment het meeste aanspreekt. Ik ga niet zo vaak echt voor een liedje zitten, want meestal komen de beste ideeën vlak voordat ik ga slapen.”

Schrijf jij je solonummers vooral uit op akoestische of elektrische gitaar?
“Wel grappig, want ik heb een paar prachtige akoestische gitaren, waaronder een 1965 Gibson Country Western en meerdere Martins. Maar meestal speel ik thuis op heel goedkope Gretsch Cowboy modellen, een soort speelgoedgitaren met striptekeningen erop. Ze kosten nog geen honderd dollar. Zo’n vijftien jaar geleden was er een set van vier en die heb ik toen gekocht. Ze liggen door het huis verspreid. Volgens mij zijn er al twee kapot. Toch kan ik zeggen dat ik geen andere gitaar zoveel bespeeld als deze.”

Lukt het je om tijdens tournees met Foo Fighters liedjes te schrijven en uit te werken?
“Onderweg tijdens een tournee schrijf ik weleens wat. Tijdens de vele wachtmomenten zit ik geregeld liedjes bij te schaven. Ik maak demo's meestal nooit helemaal af, want het liefst ga ik niet al te voorbereid de studio in. Een groot deel van de lol is juist om met producer Dave Cobb en jongens in de Historic RCA Studio A in Nashville ter plekke aan frisse ideeën te werken.”

Welke rol speelde producer Dave Cobb bij de totstandkoming van Hard Lessons?
“Dave had voor dit album een specifieke visie qua geluid. Ik ben als het ware bij hem achterop de fiets gesprongen. Daar ben ik achteraf gezien heel blij om. Hard Lessons is een album waarop al mijn favoriete invloeden duidelijk naar voren komen.”

Klinken alle liedjes van Hard Lessons zoals je ze voor ogen had toen je ze schreef?
“Soms pakte een nummer heel anders uit dan ik had verwacht. Ik dacht bijvoorbeeld dat Welcome To Your First Heartache een rustig nummer zou worden. Maar Cobb wilde er juist een lawaaiige rocker van maken. Tijdens de overdub van de intro-lick probeerden we allerlei soorten tonen en effecten uit. Ik had een phaser bij me, die gooide Cobb helemaal open. Het was een MXR Phase 45 of een Phase 90, dat weet ik niet zeker meer. In het nummer I Thought You’d Never Leave hoor je ook een phaser, maar daar staat ie juist nauwelijks open, voor een heel ander effect.”

Gebruik je overdrives voor je leadpartijen?
“Ik maak tijdens opnames weinig gebruik van ovrdrives. Het liefst haal ik een goed geluid direct uit mijn versterker. Ook voor solo’s. Voor delen van het leadwerk hebben we wel het opnameconsole van de studio gebruikt (een vintage API mengpaneel). Daar kregen we een soort Ron Wood-geluid van, waar ik erg van hou. Live gebruik ik wel overdrive. Sterker nog: ik een Xotic EP Booster constant aan staan. En onlangs kocht ik een pedaal met een wah-effect. Geen traditionele wah, maar een effectpedaal met een drukknop en een wah-effect dat je kunt instellen. Die functioneert ook als een soort boost.”

In hoeverre verschilt je gearsetup van je solowerk ten opzichte van die voor Foo Fighters?
“Mijn solosetup is vooral kleiner en minder luid dan bij Foo Fighters. Ik schakel tussen een Friedman en een AC30. Voor mijn solosetup gebruik ik modellen met minder wattage of ik draai het volume zo’n vijftig procent naar beneden.”

Op Hard Lessons is ook pedalsteel te horen. Dat heb je niet zelf ingespeeld of wel?
“Het pedalsteelgitaarwerk is verzorgd door Paul Franklin, een absolute legende. Het is een fantastisch instrument, maar ik kan het zelf niet bespelen. Tijdens het schrijven van nieuw werk denk ik nog niet zozeer aan welke extra instrumenten ik zou willen toevoegen. Dat overdenk ik pas zodra we in de studio zijn.”

De gitaarsolo aan het einde van The Hardest Lesson valt deels weg door een fade-out. Waarom?
“Aan het einde van het album komt ie terug als een reprise. Die solo hadden we in eerste instantie helemaal niet gepland, maar het nummer mondde uit in een lange jam. Een vriend van me heeft er altijd van gebaald dat de lange solo aan het einde van Still Better Days, het slotnummer van het album 'West Coast Town', met een fade-out eindigt. Mede om hem een plezier te doen heb ik de solo op het einde van de plaat met een fade-in terug laten komen. Daar kun je dus alsnog genieten van het glorieuze geshred, haha.”

Zijn er bepaalde speltechnieken waar je tegenwoordig veel op oefent?
“Ik werk niet veel aan speltechnieken. Wel neem ik zo nu en dan gitaarles. Ook kijk ik veel naar instructievideo’s op YouTube. Vaak tijdens tournees. Dan wil ik bijvoorbeeld een bekende gitaarsolo instuderen en zoek ik naar filmpjes van gitaristen die daar uitleg over geven.”

Wat beschouw jij als hoogtepunt in je carrière als gitarist?
“Een specifiek hoogtepunt in mijn carrière kan ik niet noemen. Ik heb altijd een werkende muzikant willen zijn. Dat ik er nu al jaren van kan leven en elke dag muziek mag maken is geweldig. Ik neem dat zeker niet voor lief.”

Hoe belangrijk is het voor jou om naast Foo Fighters ook je eigen ding te kunnen doen?
“Foo Fighters is natuurlijk iets fantastisch. We kunnen de gekste shit doen die je maar kan bedenken, zoals in stadions spelen en albums maken in de mooiste studio’s met de mooiste spullen en zonder al te strakke deadlines. Ik vind het echter net zo leuk om mijn eigen songmateriaal te schrijven en dat in kleine stinkende kroegen live ten gehore te brengen. Dat is gewoon een andere wereld, maar net zo leuk. Het maakt mij bovendien een betere speler en beter bandlid.”

Wat is de belangrijkste les die je als gitarist hebt geleerd?
“Jemig... Onlangs kwam collega-gitarist Mike Ness, van Social Distortion, bij een optreden van me kijken. We spraken achteraf over versterkers, elementen, et cetera. Ik bedacht me weer dat je als gitarist nooit bent uitgeleerd en dat de zoektocht naar je optimale setup steeds evolueert. Er komt ook altijd wel weer iets nieuws op de markt wat je kunt ontdekken. Dat is het leuke van het muzikantschap: dat het een non-stop evolutie betreft en een nooit afgeronde les.”