Polyphia's Tim Henson: ‘De gitaar is een middel, geen doel’
Video en audio bij het interview in Gitarist 382, januari 2023
Gitarist Extra 15-12-2022 10:12
Twee virtuozen, geen regels: hoe Polyphia de grenzen verlegt van wat gitaarmuziek kan zijn. Oefenen, intens en langdurig, is daarbij het devies, zo vertelt de ene helft van de gitaartandem, Tim Henson, in Gitarist 382, januari 2023.
foto: Kevin Scanlon
Polyphia is zo'n band met een nieuwe sound, een nieuwe stijl, die nieuwe wegen inslaat en anderen laat zien wat er altijd al mogelijk was. Het Texaanse kwartet, geleid door gitaristen Tim Henson (rechts op de foto) en Scott LePage, heeft met een combinatie van virtuositeit en genre-overstijgende muziek een grote schare fans verworven.
Henson ziet zichzelf tegenwoordig meer als componist dan als gitarist: "We zijn gitaristen en spelen al ons hele leven, dus dat kunnen we wel. Deze keer hebben we ons afgevraagd of de muziek leuk was om naar te luisteren in plaats van: is dit indrukwekkend op gitaar?"
Op hun meest recente album, ‘Remember That You Will Die’, spelen vele illustere muzikanten mee, waarvan Steve Vai, die een bijdrage leverde op de track Ego Death, waarschijnlijk het meest tot de verbeelding spreekt. Tim: "Vai stuurde al zijn partijen en zei dat we er mee mochten doen wat we wilden. Ik heb er zo in zitten knippen dat Steve ervan schrok. Hij vond dat we hem ‘ge-Polyphia-seerd’ hadden."
Afgelopen zomer verscheen de eerste track van het nieuwe album, Playing God, waarvoor de band nylonsnarige gitaren gebruikte in plaats van de gebruikelijke Ibanez superstrats. In oktober werd de tweede signature van Tim geïntroduceerd, de nylonsnarige Ibanez TOD10N. Een test van deze elektro-akoestische gitaar vind je ook in het januari-nummer. Verder heeft Tim nog een Archetype ampsimulatie plug-in bij Neural DSP.
Mocht je overwegen om Playing God in te studeren, wees dan gewaarschuwd. Tim zegt dat het vanwege het tempo een hele uitdaging is om alle noten te spelen, zelfs voor hem: “We namen die track op 137 (bpm) op en dat is pittig. Het spelen van zestienden tussen 128 en 140 is waar het moeilijk begint te worden. Ook ik kan het alleen maar als we optreden!"
