Matt LaPorte
De nieuwe Criss Oliva
Interviews 04-05-2007 16:38
Officieel is de legendarische heavy-metalband Savatage nog niet uit elkaar, maar het is alweer zes jaar geleden dat er een nieuw album uitkwam. Alle bandleden hebben inmiddels andere projecten, waar ze zeer druk mee zijn. Zo startte zanger en bandleider Jon Oliva zijn project Jon Oliva’s Pain. Vorig jaar september kwam het tweede album ‘Maniacal Renderings’ uit. Gitarist Matt LaPorte van Circle II Circle helpt Oliva al sinds het Savatage-album ‘Edge of Thorns’ uit 1993 met het uitwerken van nummers en ging daar mee door toen in 2003 Jon Oliva’s Pain werd opgericht. Sindsdien is hij dan ook een belangrijke spil in de band. Een interview voor Gitarist.nl.
Tijdens de afgelopen tour van Jon Oliva’s Pain stond LaPorte er als gitarist alleen voor op het podium, omdat tweede gitarist Shane French door een overlijden in de familie niet mee op tour ging. “Het is eigenlijk makkelijker voor mij om het helemaal alleen te doen omdat ik hem altijd in de gitaarpartijen moet leiden. De Savatage-nummers klinken op de een of andere manier ook beter als ik ze alleen speel. Er zit een speciaal gevoel in die nummers dat Shane en de meeste andere gitaristen moeilijk vinden om over te brengen. Het is een interessant fenomeen dat Savatage-nummers eigenlijk beter klinken met één gitaar. Wat ik wel mis zijn sommige drie- of vierdubbele gitaarharmonieën, omdat ik dat een van de beste dingen op ons nieuwe album vind.”
Op ‘Maniacial Renderings’ staan ook enkele riffs die door Criss Oliva bedacht zijn. “Jon’s vrouw vond een doos vol cassettebandjes op zolder met oefenmateriaal van Criss. Vier of vijf riffs daarvan zijn uiteindelijk op het nieuwe album terecht gekomen”, vertelt LaPorte. “Maar er is nog meer wat we nog gaan gebruiken. Ik vind het wel raar om zijn riffs te gebruiken, maar het is ook fantastisch, want ze zijn van Criss Oliva en hij is mijn held. Bovendien heb ik de riffs behoorlijk aangepast om het wat moderner te laten klinken. Op die manier schrijf ik de riffs enigszins met hem samen. Ik vind het dus niet erg om zijn muziek te spelen, ik vind het juist een eer. Het is alsof ik iedere avond weer een klein tribute concert speel voor hem en als ik op het podium sta, denk ik dan af en toe: ‘O wacht, ik ben het die dit speelt!’. Het is fantastisch om Jon’s gitaarpartner te zijn. Hij schrijft bijna alle muziek en ik voeg een paar riffs toe of pas zijn riffs aan. Het is een rol die Criss had en die ik nu heb. Ik doe nu voor hem wat zijn broer ooit voor hem deed. Het kan soms frustrerend zijn, maar ook vaak geweldig en het komt altijd uit op iets moois.”
Naast de normale optredens, speelt Jon Oliva’s Pain regelmatig akoestische shows. “Als je mij een gitaar geeft en vraagt een Savatage-nummer op een andere manier te spelen is dat vrij moeilijk voor mij”, geeft LaPorte toe. “Ik weet wel hoe ik de gitaarsolo’s moet spelen, maar dat kan niet altijd op een akoestische gitaar, dus speel ik andere solo’s.” Wat voor gitaar LaPorte gebruikt als hij akoestisch speelt maakt hem niet veel uit. “Ik gebruik alles wat ze mij geven.” Als hij elektrisch speelt, is hij echter veel kritischer: “Ik zie geen reden om op een andere gitaar te spelen dan mijn Fender Telecaster. Ik heb in het verleden op ongeveer alle mogelijke gitaren die bestaan gespeeld, maar niets komt in de buurt van mijn Telecaster. Ook ben ik erg gehecht aan mijn Vox Tonelab vloerprocessor met pedaal. Het is het geweldigste dat ik in mijn leven heb gehoord. Ik ben erg enthousiast over mijn gitaargeluid vandaag de dag.”
Komende zomer gaat Jon Oliva’s Pain werken aan een nieuw album, dat januari volgend jaar moet verschijnen.
Belangrijkste releases:
Circle II Circle:
- Watching In Silence (2003)
Jon Oliva’s Pain:
- Tage Mahal (2004)
- Straight-Jacket Memoirs (EP - 2006)
- Maniacal Renderings (2006)