Bruisende gitaarbeurs en zinderende workshops op Guitar Convention tijdens het Bridge Guitar Festival afgelopen weekend

Workshops van jazz tot metal en een beurs met vintage gitaren tot de nieuwste modellen en stapels effecten om uit te proberen

Events 16-05-2023 08:05

Zes redacteuren van Gitarist leiden je in dit artikel door deze mooie dag, die Gitarist met Guitar Matrix mocht organiseren met de erg fijne directie en crew van het Bridge Guitar Festival. Merci Yvonne, Edo, Maarten, nog een Maarten, Janis, Moniek, Dominique en vele andere medewerkers!  

door Steven Faber, Kevin Pasman, Co Koenen, Michiel Roelse, Chris Dekker en Erk Willemsen.
De foto's zijn van de hand van Eric van Nieuwland. 

Tijdens de korte voettocht van Eindhoven Centraal naar hartje centrum, kan het je al niet ontgaan: de vele banners van Bridge langs de straten: het nieuwe gitaarfestival in Eindhoven. Via een winkelcentrum komen we bij de entree van het chique Muziekgebouw, wat eerder oogt als een balzaal dan het hart van een gitaarevenement. Zitten we wel goed? Al snel zien we aan de linkerzijde van de foyer Sem Jansen en Leif de Leeuw hun clinic voorbereiden, rechts staat een bakfiets van een muziekwinkelketen, aan de pilaren van het prachtige jarenzeventigpand hangen vintage gitaren en boven ons horen we die typische klanken van een paar gitaren die worden gestemd, vermengd met een paar powerchords. Ja hoor, we zijn gearriveerd op de allereerste editie van Bridge!

De muziekbeurs vindt plaats op drie verdiepingen van het zeer open gebouw, waarbij je van verdieping één mooi zicht hebt op de drukte in de foyer. Op die begane grond heb je namelijk toegang tot enkele zalen voor de clinics en de foyer is zelf ook het decor van diverse workshops. Daarboven zijn twee verdiepingen gevuld met stands van winkels en importeurs. Terwijl het in de winkelstraten van zonnig Eindhoven nog op gang moet komen is het op de instrumentenbeurs meteen druk. Als er meerdere clinics tegelijk zijn, hebben de standhouders even adempauze om de keel te smeren, waarna er weer vol aan de bak moet worden gegaan.  

Leidend thema van de workshops op deze Guitar Convention was het gebruik van technologie bij de gitarist van nu. Jack Pisters programmeerde de workshops en verzocht alle gitaristen in hun workshop dat thema naar voren te laten komen. In onderstaand verslag zie je daar van alles in terug. Over boetiekpedalen, switchingsystemen, buizen en modeling, Ableton-toepassingen, analoog in combinatie met digitaal en de vele mogelijkheden die het internet biedt om beter te worden. Ofwel de combinatie van vintage vibes met moderne technologie. 

De hele dag werden in de stand van Guitar King de Dumble-achtige versterkers van Van Laeck Custom Guitar Amplifiers uitgeprobeerd, net als de eigen SilverFuzz, gemaakt in samenwerking met Ad van Dongen aka N.E.R.D

Marcel Singor legt verschil tussen studio- en live-gitaarsounds uit
Hij is geen onbekende in onze gitaarwereld. Naast een eigen solocarrière en sessiewerk is hij betrokken (geweest) bij onder meer Kayak en Arjen Lucassens Aeyron. Zijn gitaar is een Robberts, gebouwd in de jaren tachtig door Robbert de Vos.

Singor vertelt dat in die tijd maar weinig mensen platen maakten en als je tot die bevoorrechte groep behoorde, je makkelijk endorsements kon krijgen en zelfs spullen gratis kreeg. Verder gebruikt hij voor zijn basisgeluid een Boss Blues Driver en een Laney amp (een Ironheart combo in dit geval) met een klein randje en regelt hij de mate van oversturing met de volumepot van zijn gitaar. Toch waren er ook nog wel wat andere effecten op zijn pedalboard, waarvan hij de Laney BCC-TDE delay specifiek noemde.

Het verschil tussen een live- en een opgenomen geluid is volgens hem enkel het volume. Het is de kunst om in de studio met productietechnieken een zacht geluid enorm te laten klinken. Ook handig als je thuis opneemt en je kind ligt te slapen, vertrouwt hij zijn publiek toe.

Aan het eind van zijn workshop demonstreerde Singor nog hoe je een lick eenvoudig kunt variëren en daarmee de aandacht van de luisteraar kunt vasthouden. Hij speelde een cliché bluesrocklick en maakte die o.a. door toevoeging van meer noten en ritmische verschuivingen interessanter. (Co Koenen)
Deze workshop werd mede mogelijk gemaakt door Laney-importeur EMD Music. 

 
Nita Strauss' signature naast twee Steve Vai Pia modellen in de stand van Ibanez

Kevin Storm's ESP School Of Metal Guitar
De presentatie van Kevin Storm houdt het midden tussen een autobiografische monoloog, een motivationele speech en een kijkje achter de schermen van een (vaak last-minute) tourgitarist. Storm tourt al jaren met bands waarvan een van de gitaristen niet mee kan touren en hij heeft er merkbaar een heel dubbel gevoel bij dat hij, zoals hij het zelf zegt, iemand anders zijn shows staat te spelen. Verder weet Storm heel goed te benoemen tegen welke struikelblokken hij zelf aanloopt en hoe hij die - soms met hulp van anderen - heeft weten overwinnen. Opvallend is hoe hij zonder zelf de gitaar ter hand te nemen toch een heel gitaargericht verhaal weet te vertellen.

Na een nummer van het uitstekende debuutalbum van zijn eigen band Fleetburner worden de bezoekers getrakteerd op een voorproefje van de eerste ESP School of Metal Guitar videoles over Metallica, die hij opnam met Laurens Houvast van Cryptosis - dat twee jaar terug met 'Bionic Swarm' ook al zo'n meesterlijk Nederlands metalalbum uitbracht. Binnenkort in Gitarist 387 (juni 2023) een uitgebreid interview met Kevin Storm, tegelijk met de lancering van de nieuwe videoserie op het Youtube-kanaal van Gitarist. (Kevin Pasman)

 Bij Face kon je pedalboards vol pedalen van onder andere Walrus en Crazy Tube Circuits uitproberen.

De vloeiende rechterhand van Jasmine van der Waals
Jasmine van der Waals stond vorige maand nog op de cover van Gitarist, en verzorgde tijdens de Bridge Guitar Convention de eerste workshop in de Kleine Zaal. Daarbij demonstreerde ze voornamelijk het gitaarwerk van het binnenkort verschijnende album van haar band Loupe. Jasmine vertelde, dat ze zich voor haar gitaarpartijen met name door de ritmesectie laat inspireren; ‘Wat doen zij? En hoe kan ik daar op inspelen?’ Ze gaat daarbij op zoek naar een partij die interessant en toch dienend is, en weg blijft van het traditionele slag/solo concept. Haar ideale sound is een combinatie van Shoegaze en Afrikaanse gitaarmuziek, en ze omschrijft dat zelf treffend als ‘Cocteau Twins, maar dan uit de Congo.’

Geholpen door de typerende klank van haar Roland Jazz Chorus versterker liet ze een aantal partijen horen, die vaak bestonden uit op een melodieuze manier gebroken akkoorden, aangevuld met sfeervolle effecten waarin harmonische delay vaak een hoofdrol speelde. Opvallend was haar vloeiende rechterhand techniek, die bestaat uit een combinatie van alternate, hybrid en sweep-picking. Omdat haar Gibson ES-120 uit 1964 maar één element heeft, varieert ze graag de positie van haar rechterhand; bij de brug wordt de sound iets scherper dan bij de hals. Daarom laat de haar hand ook niet op de gitaar rusten, zoals bijna alle gitaristen doen. Hoewel de zaaltechniek niet altijd meewerkte, was Jasmines workshop boeiend genoeg om met nog meer belangstelling uit te kijken naar de release van het Loupe album op 16 juni. (Michiel Roelse)

Dejawu's Derk Jan Lievers vertelt over zijn gitaar gemaakt van 7500 jaar oud hout uit Wuhan.

Leif de Leeuw en Sem Jansen over gitaarsound in je band
Als je een evenement als dit organiseert vraag je je altijd af of je het juiste hebt geprogrammeerd: of het inhoudelijk goed is, maar ook of de bezoekers het zullen waarderen. Bij de workshop van Leif de Leeuw en Sem Jansen zaten beide aspecten helemaal goed. Wat was het druk en wat was het goed!

De insteek van hun workshop was hoe je je geluid overeind houdt in een grote band als de Leif de Leeuw Band, met Hammond orgel en twee drummers. De Leeuw had een Telecaster bij zich met een seventies body met Gibson elementen (een humbucker en een P-90) die hij op Marktplaats had gekocht en waar hij zelf een hals had opgezet. Vanaf zijn gitaar gaat het signaal door heel wat gainkastjes: een Strymon Deco tape saturation & doubletracker (zijn altijd aan pedaal), een Strymon RC Booster, een Benson Preamp en een MXR Line Driver. Voor een nog dikker geluid heeft de Leeuw ook nog een delay, ook een pedaal overigens dat altijd aanstaat. Dit alles gaat in een Tubeking versterker, een Princeton-kloon aldus De Leeuw.  Voor een “alles kapot” geluid gebruikt hij een fuzz die inderdaad klinkt als een kapotte radio.

Sem Jansen vertelde dat hij steeds minder effecten gebruikt. Hij had een mooie rode ’77 Les Paul meegenomen met minihumbuckers en noemde een Klon als belangrijkste effect. Reverb en tremolo haalt hij uit zijn amp.
Het is belangrijk in een grote band dat je je niet te veel laag in je geluid hebt, benadrukt De Leeuw; hierdoor zit je andere instrumenten met veel laag niet in de weg en kom je zelf beter door. Ook moeten de gitaren elkaar niet voor de voeten lopen, daarom hebben hij en Sem een verschillend geluid. In de voorbereiding van hun Allman Brothers tributetour heeft De Leeuw goed naar de Allmans geluisterd en het viel hem op dat alle gitaristen een andere pickupselectie hadden (hals, brug, middenpositie), volgens hem om elkaar qua geluid niet in de weg te zitten. (Co Koenen)

We zagen Amerikaanse Schecters en veel accessoires in de stand van Voerman.

Het Metal Sound Research Team, met v.l.n.r. Jack Pisters, Kevin Storm, Marcel Singor, Joost van den Broek, Ruud Jolie en Bart Hennephof. 
Alleen op een festival als Bridge Guitar Festival kun je een panel zien dat zo diep op sounds ingaat als het metalsoundspanel in Meneer Frits. Veel aandacht is er voor de voordelen van modelingopties als Kemper, Neural DSP en Axe-Fx. Ten opzichte van elkaar, maar ook ten opzichte van traditionele versterkers. Opvallend is hierbij dat er bij het panel nog veel voorkeur voor buizenversterkers is, terwijl bepaalde segmenten van de metalscene de modeling al vroeg enthousiast omarmen.

Interessant aan het panel is ook dat iedereen, inclusief panelleider Jack Pisters, waardevolle bijdragen levert. Voormalig Textures-gitarist Bart Hennephof heeft niet alleen als muzikant, maar ook als opnametechnicus veel ervaring met verschillende gitaarsounds, terwijl Kevin Storm en Ruud Jolie deskundig vanuit liveperspectief over de opties spreken. Alle heren hebben thuisopnamen gemaakt die op producties terechtgekomen zijn, waarbij Marcel Singor interessante bijdragen levert over op laag volume opnemen.

Een extra boeiend perspectief komt van Joost van den Broek, die zelf geen gitarist is, maar wel als producer betrokken is geweest bij veel producties waarop de gitaar een belangrijke rol speelt en daar vol enthouasiasme over kan vertellen. Het gebeurt nog wel eens dat panels op dit soort festivals vooral reclamepraatjes worden of weinig inhoud hebben, maar iedereen die de zaal verlaat heeft wel iets opgestoken. (Kevin Pasman)

Gary de Clercq repareert niet alleen vintage gitaren, maar maakt ook eigen modellen met een veelal futuristisch uiterlijk.

Vedran Mirčetić wil 180 pedalen door en door leren kennen
De Kroatische Vedran Mirčetić zullen velen kennen als gitarist van De Staat. Als kind speelde hij klassiek gitaar, maar hoorde thuis ook al rock en blues en dat was wat hij eigenlijk wilde spelen. Toen hij in 1991 naar Nederland kwam switchte hij naar elektrisch gitaar en kon hij eindelijk de blues-, hardrock en rock spelen die hij mooi vond. Zoals iedereen begon hij met een paar pedalen - toen hij bij De Staat begon had hij er nog maar vier, een heel verschil met zijn huidige bord dat door twee man het podium op gedragen werd. Om te laten zien hoe hij effecten gebruikt om de songstructuur te benadrukken, laat hij zien welke vier sounds hij gebruikte bij de song Devil's Blood: reverb (met shimmer om goed door de mix te komen) & delay, lange delay voor vioolachtige tremoloklanken, een fuzz en cleane sound met lang ingestelde reverb. Hij houdt zijn partijen het liefst klein en bouwt zo de song op.

Als fuzz gebruikt Vedran graag de ZVex Mastotron met gate. Zo zijn de klanken heel kort en kan hij ze gebruiken voor funkachtige partijen die toch heel anders zijn dan de standaard cleane slagjes.

Iemand uit het publiek vraagt hoe hij zijn signaal schoon houdt met zoveel pedalen. Daarvoor gebruikt hij de RJM Mastermind loopswitcher, zodat altijd alleen de pedalen aanstaan die op dat moment gebruikt worden. In de loop zitten de pedalen die geen midi hebben. Daarnaast heeft hij midipadalen (die hij erg prettig vindt, omdat je instellingen kan opslaan) die ook door de Mastarmind worden aangestuurd. Voor de setup gebruikt hij de vier-kabelmethode waarbij de meeste pedalen voor de versterker zitten, maar de reverbs in de effectloop van zijn Meyer amp. Op de vraag of hij ook software gebruikt voor het maken van sounds, ontkent hij: "ik heb 180 pedalen thuis, die wil ik eerst door en door kennen en kunnen benutten. Daarna ga ik misschien naar de mogelijkheden van software kijken." (Steven Faber)

Van zevensnarige en koploze modellen tot de traditionele T/O: Aristides heeft het in huis.

Het brede vocabulaire van Reinier Baas
Tussen de workshops door moest het podium steeds omgebouwd worden. Spullen van de vorige gitarist van het podium af, een andere versterker voor de volgende gitarist, al dan niet een laptop aansluiten, enzovoort. Zo zag het publiek Reinier zich al installeren en de sound van zijn versterker instellen. Daarbij speelde hij achteloos al zulke mooie en virtuoze dingen dat hij steeds spontaan applaus kreeg. En toen moest de workshop nog beginnen...

Reagerend op vragen van moderator Jack Pisters en later ook vanuit het publiek, vertelde Baas dat hij als jongen van vijftien zwaar onder de indruk was van wat Jesse van Ruller allemaal voor onmogelijks deed op gitaar. Hij wilde dat ook kunnen en dus probeerde hij die stijl te benaderen. Toen dat niet bleek te lukken, moest hij wel zijn eigen stijl en sound gaan vinden. In eerste instantie was hij daarbij alleen gericht op zijn gitaar, maar later riep hij ook de hulp in van drie pedalen, die hij vooral gebruikt om de klank van andere instrumenten te benaderen. Zo gebruikt hij de Electro Harmonix Pog2 om orgelachtige sounds te maken en de Freeze om klanken neer te leggen waarover hij soleert. Het derde pedaal is een Lehle volumepedaal, volgens hem de beste, want deze blijft het doen, terwijl hij al veel anderen heeft versleten.

Zijn stijl heeft hij ontwikkeld door een vocabulaire te maken van dingen die waar hij op stuitte en die hem bevielen. Zo houdt hij van harp en benadert hij die klank door lijnen met veel losse snaren te spelen. In plaats van een paar licks met die techniek te maken, heeft hij er een hele speelstijl van gemaakt waarbij hij allerlei toonladders en modi op die manier kan spelen. Overigens ging het studeren niet altijd vlekkeloos. Door een blessure moest hij opnieuw leren spelen, waarbij hij vooral ook aandacht besteedde aan en juiste houding en zijn ademhaling. Hij heeft zijn spel weer opgebouwd door elke dag een uur te beginnen met drie elementen: toonladders en melodielijnen, akkoorden en notenlezen. Hij speelde daarbij tergend langzaan en lette erop dat de druk van de vingers die de snaren indrukken minimaal was en dat zijn rechterhand de mooist mogelijke klank wist te maken met zijn plectrum.

Op de vraag hoeveel hij dan studeert gaf hij aan dat hij tegenwoordig niet meer alleen met gitaar bezig is, maar ook met componeren, analyseren en 'denken over muziek'. Toch probeert hij elke dag ook aandacht aan de gitaar te geven en dat kan variëren van een tot veertien uur...

De zeven parameters van muziek, melodie, harmonie, ritme, tempo, dynamiek, vorm en textuur (er zijn ook manieren om het anders of met meer parameters in te delen, red), nemen een bijzondere plaats in als hij muziek analyseert en componeert. Ze luistert hij een stuk vaak zeven keer af, elke keer lettend op een van de parameters terwijl hij daarvan zoveel mogelijk noteert. Bij componeren gebruikt hij het ook omdat een nieuw stuk vaak begint met een idee binnen een van de parameters. Een heel leerzame workshop, waarbij we zelfs nog wat van Jesse van Rullers stijl voorbij hoorde komen toen een van de aanwezigen vroeg of hij een jazzstandard wilde spelen. (Steven Faber)

 Bij EMD Music kon je Laney versterkers en gitaren van Tokai en Stagg uitproberen.

Remi Lauw over de combinatie gitaar en Ableton Live
Remi Lauw liet in zijn workshop zien hoe ook gitaristen gebruik kunnen maken van Ableton, de software waarmee je allerlei tracks, effecten en samples kunt triggeren en mee laten lopen met wat je live speelt. Het doel is de sound uit de studio te vertalen naar live terwijl je jezelf kunt focussen op je gitaarspel. Lauw, die behalve een studie aan Codarts ook een elektronicastudie heeft gevolgd, doet dit overigens ook voor andere artiesten. Zo heeft hij liveshows in elkaar gezet voor Lil’ Kleine en was hij nu bezig met een nieuwe show voor Broederliefde.

Het hart van zijn set-up wordt gevormd door gitaar, amp en pedalboard en een laptop met Ableton. Met een launchpad midi-controller kan hij samples triggeren en liedjes starten in zijn laptop. Maar veel is geautomatiseerd. Zo kan hij Ableton tijdens het spelen zijn gitaargeluid laten veranderen, zodat hij niet langer hoeft te tapdansen op zijn pedalboard. De effecten kunnen aan- of uitgezet worden (als deze midi hebben), de versterker van kanaal veranderd en de volgorde van de effecten gewijzigd. Voor die laatste twee mogelijkheden heb je wel een midi-switcher nog, sowieso handig want hiermee kun je ook effectpedalen gebruiken die zelf geen midi-mogelijkheid hebben. En mocht het je interesseren: je kunt zelfs de lichtshow aansturen met Ableton.

Remi Lauw gebruikte bij dit alles een mooie gitaar, een Ferrari-rood JM-model met Les Paul-specs (o.a. een humbucker en een P-90), gebouwd door Sjak Zwier. De gitaar heeft een muteschakelaar die Remi wel eens per ongeluk aanraakt waarna er een oorverdovende stilte valt. Lowtech is nog niet helemaal uitgebannen… (Co Koenen)
Deze workshop werd mede mogelijk gemaakt door Ableton

Curt Mangan snaren, Monster Cables en Sandberg bassen vond je in de stand van TH Music.

Richard Hallebeek wordt door de lezers van Gitarist al enige jaren als beste jazz/fusion gitarist van ons land beschouwd. In zijn workshop nam hij ons mee door de tijd, te beginnen met eind jaren zeventig toen de buizenversterker nog onbedreigd regeerde. Richard begon echter op een Roland Jazz Chorus - later aangevuld met een Tube Screamer - en die gaf bepaald niet de vloeiende sound waar hij naar zocht. Dat kwam pas later, met een Mesa Boogie Studio preamp. Inmiddels combineert Hallebeek oud met nieuw, in de vorm van een Fractal Audio, met digitale modellen van klassieke buizenamps en digitale effecten. Hoewel klassiek, Hallebeeks favoriete versterker is de Nederlandse Hook Captain, die inmiddels ook in digitale vorm in de Fractal Audio bibliotheek te vinden is, en in die vorm onder andere ook door Dweezil Zappa gebruikt wordt. Hallebeeks gitaar is een signature model dat wordt gebouwd door Haar Guitars. Het model is deels hol en daardoor extra resonant, en heeft jumbo frets in een toets van ebbenhout omdat - zo zegt Hallebeek - de noten dan ‘uit de gitaar spatten.’

Effecten zijn belangrijk voor het spel van Hallebeek. ‘Als je instrumentale muziek speelt, moet je veel variatie in je geluiden hebben.’ Behalve de Fractal Audio maakt hij gebruik van wat losse pedaaltjes op zijn pedalenplank die mede voor die variatie zorgen. De TC Electronic TonePrint kan geladen worden met verschillende effecten, maar Hallebeek kiest voor delay, waarvoor hij de delay instellingen van de Amerikaanse fusion virtuoos Scott Henderson overnam. Als afsluiting speelde Hallebeek een track van zijn recente live DVD, die in de Boerderij in Zoetermeer werd opgenomen, Dreaming GI. (Michiel Roelse)

De uitermate sierlijke modellen van Kees Jan (KJ) Band.

 Kauffmann bracht een hele collectie Cozy modellen mee, zoals je kunt zien verkrijgbaar in verschillende configuraties

Veel gitaren in de stand van Musik Meyer: van Cort, FGN en Hagstrom.

 Gitaarbouwer Wout Bosma naast vier van zijn eigen modellen en een net gerestaureerde vooroorlogse Martin

Ben Littlewood van Pro Media Connect/Total Sonic legt uit wat het Tonexpedaal van AmpliTube allemaal kan.

Schotman Guitars heeft elementen uit zijn thuisplaats Heino verwerkt in zijn modellen: het klavertblad en de ploeg als toetsinleg

Sjoerd van Bommel van Ferrini Straps toont een van zijn handgemaakte gitaarbanden aan Leif de Leeuw.

Harry Venmans van Venmans Music Agency toonde in zijn stand akoestische gitaren van Faith de elektrische Shergold singlecut modellen

De strakke ontwerpen van RH Guitars stonden volop in de belangstelling.

Aan het eind van de dag spreekt iemand ons aan: 'Jij bent toch van Gitarist? Ik heb mijn abonnement opgezegd, want ik kocht door jullie veel te veel spullen, haha.' We kunnen het niet eens erg vinden!
 

Wervelend slotconcert Sjako!
De Guitar Convention werd afgesloten met een concert van Sjako!. De originele formatie met gitarist Wouter Planteijdt, bassist Thijs Vermeulen en drummer Jaap Vrenegoor is sinds kort weer bij elkaar en trakteerde het publiek op een programma vol gouwe ouwen. Maar niet heus! De band speelde vooral nieuwe nummers die ze vet groovend over de zaal uitstortten. Wouter Planteijdt liet zijn vertrouwde quirky stijl horen, afwisselend spelend op een witte Squier Strat, een blauwe Eastman Romeo en een Epiphone Casino. Zijn gitaargeluiden zijn soms even freaky, afkomstig uit modulatiepedalen en andere “gekkigheid” zoals Planteijdt het noemt, al komt zijn basisgeluid bij Sjako! tegenwoordig uit een Catalinbread Dirty Little Secret Marshall-simulatiepedaal in een Fender Deluxe Reverb. De show werd met de nodige droge humor gepresenteerd, maar dit was een serieus rockende band die zijn gemiddelde leeftijd zeker niet verraadde.

En nu heb je het einde van dit lange verhaal bereikt, gefeliciteerd! Maar het geeft aan dat er veel, heel veel te vertellen viel! Heb je het gemist. Ongetwijfeld volgend jaar een nieuwe kans! 

bridgefestival.com.