Voorbeeld 1 Bernard Summer (Joy Division, New Order, Electronic)
Deze riff bestaat uit een korte frase van één maat die drie keer letterlijk wordt herhaald en afsluit met een subtiele variatie tijdens de vierde herhaling.

Voorbeeld 2 Elliot Easton (The Cars)
Deze ritmische figuur neemt twee tonen van een E, B en A5 akkoordgreep om een vloeiende melodie te creëren die duidelijk aangeeft hoe het onderliggende akkoordenschema in elkaar zit.

Voorbeeld 3 Keith Richards
Deze frase geeft een IV-I akkoordenverandering in G weer, met C majeurpentatonisch over het IV akkoord (C) en G mineurpentatonisch - met toegevoegde grote terts voor die typische countryklank - over het I akkoord (G).

Voorbeeld 4 Tal Farlow (jazzlegende)
Deze lick maakt gebruik van tweeklanken van de A octotonische toonladder, beginnend met een halve toon. Zo ontstaat een spannende, verminderde tonaliteit over het A7♭9 akkoord.

Voorbeeld 5 Vince Gill (countrysuperster, Eagles)
Deze met hybrid-picking gespeelde countrylick maakt gebruik van tweeklanken op de tweede en derde snaar, pull-offs naar de losse derde snaar en met de handpalm afgedempte noten op de D-snaar.

Voorbeeld 6 Jeff Loomis (Nevermore)
Dit extravagante sweep-picking avontuur wisselt af tussen Am7 en Am7♭5 arpeggio’s. De steeds terugkerende  opeenvolging van drie tonen aan het begin en eind van elk arpeggio maken deze frase ritmisch en melodisch interessant.