Dat was een mooie Amsterdam Guitar Heaven editie!

Pedals & Sounds workshops en een gearshow vol effecten

Events 29-11-2022 10:43

Op 26 november 2022 vond Amsterdam Guitar Heaven plaats in zes zalen van Q-Factory, met Workshopfestival, de Gearshow Gitaar & Bas en een concert van de Ruben Hoeke Band. Super om zo veel van onze lezers daar te zien!

Tekst: Co Koenen, Steven Faber, Kevin Pasman, Michiel Roelse, Jan Peter Eerenberg

Foto’s Eric van Nieuwland, tenzij anders vermeld

Pedals & Sounds was het hoofdthema van deze editie van Amsterdam Guitar Heaven. En dat was te merken bij zowel de workshops als de gearshow. In onderstaande longread (ga er lekker voor zitten!) kom je alles te weten over de effecten en sound-aanpak van de 14 gitaristen die deze mooie middag workshops hebben gegeven (voor het verslag over de basworkshops verwijzen we naar onze collega’s van De Bassist op debassist.nl).

Gitarist is een van de organisatoren van Amsterdam Guitar Heaven, samen met Guitar Matrix en Gitaarschool Nederland en onze collega’s van de magazines De Bassist en Musicmaker, met dank aan Q-Factory Amsterdam.

We beginnen dit artikel met een overzicht van wat we zoal op de Gearshow Gitaar & Bas aan lekkers hebben gespot, met natuurlijk daar ook veel ‘Pedals & Sounds’!


Verrassend complete gearshow
De Gearshow Gitaar & Bas op Amsterdam Guitar Heaven was verrassend compleet. Of je nu zocht naar boetiekmerken, betaalbare of juist exclusieve gitaren (akoestisch en elektrisch), versterkers of effectpedalen - het was allemaal te vinden in de grote zaal en foyer van Q-Factory.

Wie was gekomen voor het thema Pedals & Sounds, kon zijn hart ophalen in de stand van Face met grote pedalboards vol Beetronics, Walrus, Crazy Tube Cirtcuits en Rockett Pedals pedalen die je allemaal kon uitproberen.

Datzelfde gold voor de IK Multimedia AmpliTube X serie pedalen en de pedalen van Strymon en Warm Audio die Pro Media Connect ten toon stelde. Van Warm Audio waren ook de nieuwste twee effecten, de Centavo (kopie van een Klon Centaur) en de Warmdrive (gebaseerd op de Zendrive) uit te testen.


In de grote stand van importeur Algam Benelux kon je je hart ophalen aan een flinke selectie MXR pedalen, uit te proberen met Music Man gitaren.


Daartegenover stond in de stand van The Music Alliance een pedalboard met Dophix effecten klaar om uit te proberen.

En dan waren er nog de Laney pedalen van importeur EMD, waaronder de nieuwste The Difference Engine digitale delay. Deze kon je, net als de andere pedalen uit de Black Country Customs serie pedalen, uitproberen op twee Laney versterkers, waaronder de nieuwe Laney Sound top. Deze is niet alleen geschikt voor livegebruik, maar dankzij de power brake ook voor thuis. Daarbij heeft hij een Two Notes Torpedo ingebouwd voor een DI out waarmee je ook kan opnemen.

Ibanez had een grote hoeveelheid mooie gitaren meegenomen. Van akoestisch, hollow (George Benson model) en semi-hollow tot de AZ-serie, maar vooraan prijkte de hotste nieuwkomer: de nylonsnarige TOD10N van Polyphia-gitarist Tim Henson.

In de stand van Voerman/Meyer waren Vox gitaren te vinden die rond het begin van de coronapandemie waren geïntroduceerd en nu goed leverbaar zijn: de Bobcats en de semi-akoestische Giulietta modelinggitaar. Van Schecter waren er mooie Nick Johnston modellen (ook de Telecasterachtige Signature PT) en de mooie en exclusieve customshop 'Sultan', gebaseerd op de Schecter die Mark Knopfler in de jaren '80 bespeelde.

Accessoires waren er onder andere in de vorm van Korg's nieuwe Pitchblack X tuner (ook in miniformaat).
Verder in de stand van TH Music waren Curt Mangan snaren, Stefy Line gitaarbanden, Lifezone inear monitors en de mooie Wild Dog stomp boxen, voor wie zichzelf ritmisch wil begeleiden bij het gitaarspelen.

Veel interesse was er ook voor Aristides, de gitaarbouwer uit Haarlem die gitaren uit een stuk Arium maakt. Hierdoor zijn ze ongevoelig voor klimaatinvloeden. In de stand was voor elk wat wils, van progressieve koploze modellen tot gitaren gebaseerd op de Telecaster. Mooi was ook te zien wat ze allemaal kunnen qua afwerking.

Wie meer van traditionele gitaren houdt, kon genieten van de Guild selectie die ging van de hollowbody Stratford met drie P-90's tot de Surfliner masieve elektrische gitaar. In dezelfde stand zagen we op akoestisch gebied nylonsnarige Córdoba gitaren (ook de populaire Stage) en staalsnarige Guildmodellen, waaronder natuurlijk ook een 12-snaar.

Akoestische gitaren kon je ook uitproberen in de stand van Algam Benelux en dan hebben we het over Lâg. Van de HyVibe akoestische modellen met ingebouwde effecten tot de heel aantrekkelijke travel-gitaren. Daaronder ook het nieuwste model, de GLA Travel-PBS, met een top van het ecologische Branco en zij- en achterkant van grofgezaagd eucalyptus.

Voor boetiek hollowbody en semihollow gitaren kon je in de foyer terecht bij Dejawu die gitaren maakt in een kleine handwerkplaats in China en ze in Nederland afbouwt. Alle modellen hebben een gewelfde top en de bodyvormen verwijzen naar de Telecaster, Les Paul en ES-335.

Op de stand van Luthier Wout Bosma uit Dordrecht waren gitaristen Rory Ronde en Maurice Rugebrecht te gast. Rory kennen we van de New Cool Collective en demonstreerde zijn signature gitaar. Van dit model dat de naam Wout draagt, zijn inmiddels twee nieuwe versies verschenen. De laatste versie heeft een wat smallere body en zal ook als massieve uitvoering verschijnen. Maurice speelde vooral op zijn Bosma archtop met esdoorn zijkant. Van dit stijlvolle asymmetrische model is ook een versie beschikbaar met mahonie zij- en achterkant, wat de klank duidelijk meer op het midden laat focussen. (Steven Faber)

 

Inspirerend Workshopfestival met centraal thema Pedals & Sounds
Voor het workshopfestival hebben we veertien gitaristen gevraagd om tijdens hun workshop iets te doen met het centrale thema van de dag: ‘Pedals & Sounds’. In onderstaande beschrijvingen van de workshops kom je tientallen tips tegen waar je mee aan de slag kan om aan jouw sound te werken!


Extreem gegate fuzzen van Vedran Mircetic
De workshop van De Staat-gitarist Vedran Mirčetić begint met een interessant verhaal over zijn ontwikkeling van klein jongetje dat in Kroatië klassieke gitaarles krijgt tot bluesrocker tot... Ja, wat is hij eigenlijk? Zelf zegt hij vrij laconiek dat hij plekken in de muziek vult waar nog niemand iets doet. En daarin hoeft zijn gitaar absoluut niet per se nog als een gitaar te klinken. Met extreme gegate fuzzen, gitaarsynthesizers, een DigiTech Whammy, reverbs en nog veel meer effecten kan hij zijn gitaar precies zo laten klinken als de muziek van De Staat op dat moment nodig heeft.

Opvallend genoeg klinken de partijen die hij in de Kleine Zaal speelt net wat meer als een "echte" gitaar dan bij De Staat, wat op zijn beurt weer bewijst dat de productie en de arrangementen eveneens een grote rol speelt in hoe de partijen van Mirčetić uiteindelijk klinken.

Ook in de sounds die Mirčetić bij De Staat gebruikt is een ontwikkeling te horen van relatief conventioneel - voor zover dat binnen de unieke sound van de Nijmeegse band past - in klassiekers Sweatshop en Make Way For The Passenger tot synthesizer-achtige single-notepartijen in de nieuwere nummers. Mirčetić blijkt een meester in uitleggen waarom hij bepaalde keuzes maakt. Wanneer zijn workshop na ruim drie kwartier over is, lijkt het alsof hij nog makkelijk een uur had kunnen vullen. (Kevin Pasman)

 

Solo's en Boss-tips van Alex Hutchings
Deze vriendelijke Brit reist al jaren de wereld af als demonstrateur van Boss en Roland producten. Hij is een smaakvolle gitarist die ook kan shredden. Tijdens Amsterdam Guitar Heaven neemt hij zijn publiek mee in zijn sfeervolle composities waarbij hij steeds uitlegt welke effecten hij gebruikt, en waarom.

Dat zijn songs stuk voor stuk minimaal drie heldhaftige solo’s bevatten, geeft hem voldoende ruimte om allerlei sounds te laten horen. De dit jaar verschenen GX-100DS met 23 versterkertypen en 150 Boss effecten is flexibel genoeg om van sfeervol clean te gaan tot hi gain sologeluiden. Met name de cleane sounds met chorus - denk aan de klassieke Roland Jazz Chorus - met lang uitgesponnen delay maken indruk. Al shreddend geeft Alex daarnaast nog uitleg over andere Boss producten als het DS-1W Waza Craft distortionpedaal en de RC-600 loopingstation. De laatste zijn natuurlijk al een tijdje op de markt, maar Alex weet best, dat veel bezitters van pedalen maar een klein deel van de mogelijkheden benutten. Vandaar zijn oproep je apparatuur goed te leren kennen en niet te blijven hangen in het gebruik van een paar favoriete presets. (Michiel Roelse)

 

De Russische Big Muff fuzz van Jasmine van der Waals
Effecten spelen een belangrijke rol in het gitaarspel van Jasmine van der Waals in haar band Loupe. Maar ze besteedt evenveel aandacht aan haar speltechniek, vaak ook om het effect ervan op de pedaalsounds te optimaliseren. Zo probeert ze door los uit de pols te spelen de beweging van haar rechterhand klein te houden om zo precies mogelijk te spelen. Op die manier komen de gitaarlijnen duidelijker door in het soms grootse effectgeluid. Om deze reden gebruikt ze ook flatwoundsnaren (013!) op haar prachtige mid-sixties Gibson ES-120 , die minder boventonen hebben en daarom veel ‘cleaner’ zijn.

Een van Jasmines favoriete pedalen is de Electro-Harmonix Holy Grail reverb, die ze flink kan laten galmen, ook vaak in combinatie met een Boss Tera Echo. Voor contrast voegt ze hier soms een Russische Big Muff fuzz aan toe, een truc die ze van de Smashing Pumpkins heeft afgekeken, zo vertelt ze.

Jasmine kiest ook voor ongewone effectvolgordes. Zo zet ze reverb en distortion voor tremolo. Die tremolo is een vrij obscure Endangered Audio Research Spectraverb, die extreem snel kan worden ingesteld. Overigens blijft het niet alleen bij pedalen. In de studio, waar ze momenteel een nieuw album opneemt met Loupe, maakt ze veel gebruik van een klassieke Eventide H3000 multi-effectprocessor. (Co Koenen)

 

Marcel Coenen en de sound van Cort en Fractal
Waar de nadruk bij veel workshops op Amsterdam Guitar Heaven op de pedalen en effecten ligt, demonstreert metalshredder Marcel Coenen vooral wat hij uit zijn Cort X500 Menace kan halen. Daarom speelt Coenen vooral veel tijdens zijn workshop. En dan vooral veel werk van zijn onlangs verschenen album 'Guitar Talk 2021'.

De vaardigheden van Coenen zijn duidelijk: stuwende riffs en vingervlugge solo's met veel sweep-picking. Wie Coenen kent van bands als Sun Caged, Lemur Voice en de Ayreon-tours zal daar ook niet meer verrast door zijn.

Tijdens de tweede helft van zijn workshop is er meer uitleg. Zo legt Coenen uit hoe hij zijn sweep-picking en neemt hij de toeschouwers na een uitvoering van Endless, volgens eigen zeggen Coenens new age-nummer, mee op een bezichtiging van de sounds die hij voor dat nummer uit zijn Fractal FM3 haalt.

Fractal is sowieso een opvallende keuze voor Coenen en dat geeft hij ook meteen toe: hij is altijd een buizenliefhebber geweest, maar nadat een hartaanval vorig jaar tot een flink verlies aan spierkracht geleid heeft, is hij het gemak van modeling gaan waarderen. Hij is zeer tevreden met zijn Marshall-achtige geluid en lijkt dus in de toekomst meer gebruik te gaan maken van modeling. (Kevin Pasman)

 

Jan Wouter Oostenrijk's kwarttonen
Jan Wouter Oostenrijk begon zijn workshop met een improvisatie op zijn gemodificeerde Epiphone akoestische gitaar. Om goed zijn op Arabische muziek geënte songs te kunnen spelen, moet je namelijk over vierentwintig in plaats van twaalf noten beschikken. Dus heb je kwarttonen nodig, noten die tussen onze halve toonsafstanden in zitten. Om deze te kunnen spelen heeft hij zijn gitaar laten uitrusten met extra frets. Dat maakt ook dat de snaren door de kleine afstanden soms wat tegen de volgende frets aan rammelen, maar dat vindt Jan Wouter geen probleem, al zoekt hij wel de middenweg tussen een beetje rammelen en toch een niet te hoge actie, want dan verlies je weer de mogelijkheid om snel te spelen.

Hij vertelt dat de kwarttonen in onze oren vaak vals klinken, omdat wij als westerlingen helemaal de gelijkzwevende stemming zijn gewend en alleen muziek luisteren die daarvan gebruik maakt. In de rest van de wereld is het heel normaal dat er ook andere klanken zijn. Om het verschil te demonstreren geeft hij als voorbeeld Vader Jacob waarbij hij de tweede noot een kwarttoon lager speelt. 'Overigens,' vertelt hij, 'gebruik je eigenlijk nooit de kwart afstand, maar wel de afstand van drie kwarttonen.' In improvisaties speelt hij weleens chromatisch enkele kwarttonen achter elkaar, maar dat vinden mensen in de Arabische landen dan weer vreemd klinken.

Tijdens de workshop speelt hij verschillende songs die ook voorbij komen in de solotour waar hij nu mee bezig is en hij legt uit wat de achterliggende toonladders zijn, zoals de Rast (straalt trots en kracht uit) en Makam Bajat, een mineur toonladder met verlaagde tweede noot. Geregeld stemt hij zijn gitaar om, om aan te sluiten bij de toonsoort van het stuk, zoals voor de song Carry On, een rast in de kwintstemming DADDAD in de stijl van de desert blues uit Zuid-Marokko.
Check ook zijn StageCoach Sessions video’s die we onlangs op het Youtube-kanaal van Gitarist hebben gepubliceerd! 

Jan Wouter maakt ook gebruik van pedalen en dan vooral zijn Dapper Looper Mini. Verder heeft hij een delay en reverb, een Plus Pedal en een volume pedaal dat hij gebruikt voor aanzwellende sounds. (Steven Faber)

 

Quizzen met John F. Klaver
John F. Klaver arriveerde met zijn Panucci singlecut en een compact pedalboard met twee verdiepingen van Schmidt Array ('van de Engelsman Martyn Smith die in Duitsland zijn pedalboardbedrijf heeft'). Hij koppelde nog wat losse pedalen aan (onder andere een Zonk Machine Fuzz) en prikte in op een oude Fender versterker. De workshop kon beginnen.

Het was lekker druk in de barzaal toen John begon met een quiz. Hij bouwt zelf wel eens pedalen en had zo ook een kloon van een Klon Centaur gemaakt. Daarvoor had hij de oroginele Russische transistors gebruikt, maar ook andere. De vraag was nu: wat zijn de originele? Een leuk idee, want je hoort wel een klein verschil, maar tegelijk besef je dat het zo weinig is dat je het in de context van een song nooit zou kunnen opmerken.

John gaat al zijn pedalen langs en is lyrisch over de (gemodificeerde) Tchula van Lovepedal. Het is het enige pedaal dat al jaren op zijn bord zit, want het is dynamisch, schoont mooi op en werkt heel goed in combinatie met andere pedalen. Hij heeft 'm dan ook bijna altijd aan. Dat geldt ook voor de subtiel ingestelde Hydra reverb van Keeley, want zonder reverb is 't hem te droog. Hij kan daar nog twee delays aan toevoegen, een korte met een herhaling om je geluid iets voller te maken en een langere met 4 a 5 herhalingen voor de balladsolo's.

Een tweede quiz gaat over het verschil tussen germanium en silicium diodes. Kan de zaal het verschil horen en de juiste eruit pikken? Zo'n beetje de helft wel. Beide zitten in hetzelfde fuzzpedaal. De germaniumdiodes zijn John's favoriet, maar hij heeft ook weleens gehad dat ze heel vreemd klonken in een een warme omgeving. Het is dan fijn de stabile silicium diodes achter de hand te hebben.

Behalve het zeer kundig en smaakvol demonstreren van de pedalen, komen er ook genoeg tips aan bod, zoals 'zet niet te veel overdrivepedalen tegelijk aan, want dan verlies je definitie.' En als afsluiter: 'Vergeet niet het belangrijkste en makkelijkst te gebruiken effect: je rechterhand.' Met verschil in aanslag kan je al zoveel de toon maken en manipuleren, dat je dat nooit met vergeten bij het maken van je sound. (Steven Faber)

 
Meester-profiler Bert Meulendijk
Bert Meulendijk presenteerde zijn BM Profiles voor de Kemper digitale toverdoos. Van iemand die in de afgelopen ruim dertig jaar aan zo’n 1000 albums heeft meegewerkt, honderden artiesten uit binnen- en buitenland heeft begeleid, talloze jingles en commercials heeft ingespeeld en nog altijd een veelgevraagd studiogitarist is mag je verwachten dat hij iets te melden heeft als het om gitaargeluid gaat.

In zijn workshop vertelde Bert over zijn eerste kennismaking met de Kemper in 2013, zijn enthousiasme en het idee dat hij al snel kreeg, dat aan de beschikbare profielen van versterkers van destijds - en nu nog - het nodige verbeterd kan worden. “Een goed profiel reproduceert feilloos de eigenschappen van een buizenversterker,’ vertelt hij. “Maar de meeste presets en profielen zijn totaal onbruikbaar omdat ze teveel van alles hebben, vooral teveel effecten.” Daarom besloot Bert zijn, naar eigen zeggen ‘shitload aan versterkers’ zelf te gaan profilen, en dat deed hij onder meer in de bekende Bullet Sound en Wisseloord studio’s. Gewapend met zijn Folreden Bert Meulendijk Signature Strat - ‘de ideale profiling gitaar omdat ‘ie alles heeft’ - spendeert Bert vele weken per versterkerprofiel. ‘Tot ik geen verschil meer hoor tussen het profiel en het origineel.’ Bert maakt zijn profiles met close miking en filtert alles onder de 100Hz eruit. “Verder een hi-cut boven 8kHz en ik boost vaak een beetje rond de 2 en 3,2kHz voor extra helderheid.” 

Vanaf het begin in 2015 kreeg Bert enthousiaste reacties op het Kemper forum, en inmiddels zijn er wereldwijd vele duizenden gitaristen aan de slag met zijn BM profiles. “Wat het verschil maakt? Door mijn ervaring weet ik precies wat producers willen; mijn profielen zijn functioneel en werken in een track.” Op de vraag of hij ooit terugverlangt naar vroeger, is Bert duidelijk: “Als iets net zo goed klinkt, dertig kilo lichter is en veel meer mogelijkheden heeft, is de keus snel gemaakt toch?” (Michiel Roelse)

 

Emiel de Nennie bootst live studio-effecten na
Terwijl Emiel de Nennie onlangs nog op de Sena Performers Gitaardag samen met Tessa Raadman uitlegde hoe zij als gitaartandem samenwerken in EUT, kwam hij naar Amsterdam Guitar Heaven om in zijn eentje de pedalen op zijn pedalboard toe te lichten. Emiel doet veel moeite om bijzondere effecten te bemachtigen en zit regelmatig op eBay. Hij kocht zelfs ooit een bouwpakket van de Boss VB-2 Vibrato, een effect dat hij van Graham Coxon van Blur kende en dat niet meer te krijgen was. Kort nadat hij het pedaal in elkaar had gesoldeerd kwam er een reissue uit, die nu op zijn board prijkt!

Als basisgeluid heeft Emiel een lichte overdrive afkomstig van een Paul Cochrane Tim. Ook heeft hij altijd een booster aan staan. Verder heeft hij een Pretty John fuzz die er regelmatig mee ophoudt, maar toch blijft ie op de plank vanwege zijn toffe geluid.

Vaak probeert Emiel sounds die hij bij een plaatopname met studioapparatuur heeft gemaakt, na te bootsen met zijn podiumpedalen. Hij laat als voorbeeld een nummer van EUT horen waarin hij een Roland SPV355 synthesizer heeft gebruikt en hoe dat klinkt met een pedalencombinatie op zijn plank. Het komt behoorlijk in de buurt.

Een effect van Emiels board dat nog genoemd moet worden is de Grobert The One chorus, een getrouwe kopie van de legendarische Boss CE-1, die reeds lang uit productie is. De Poolse fabrikant heeft voor een de fractie van de prijs van peperdure vintage Boss exemplaren een heel goed pedaal gemaakt dat ook nog eens een stuk kleiner is dan het origineel. (Co Koenen)

 

Age Kat van sferisch clean tot lekker overstuurd
De oude rot Age Kat loopt al even mee. In de jaren tachtig van de vorige eeuw begonnen met de succesvolle groep The Frog loopt de lijn over de jaren van Herman Brood naar het Metropole Orkest en alles wat zich daar tussen bevind. Als je al zo lang meeloopt heb je ook de meeste hypes en nieuwe technische snufjes wel meegemaakt. Zo begint hij zijn workshop dat hij recent al zijn pedaaltjes eens is langs gelopen en daarbij de keuze voor de best klinkende heeft gemaakt: een Marshall JMP-1 en TC Electronic G-Force aangestuurd door een midi foot controller over een kleine 12 watt buizenversterker. En wat blijkt; sommige mensen hebben absoluut niet meer nodig.

Hij speelde voornamelijk nummers die op zijn nieuwe album Home Office staan. Gitaarklanken van sferisch clean tot lekker overstuurd en ik heb nergens het specifieke geluid van dat dure boutique pedaaltje gemist. Zoals we ook al eerder deze dag hadden gehoord zit de basis van je geluid in je vingers en de workshop van Age heeft dat maar weer eens bewezen. (Jan Peter Eerenberg)

 

Kevin Stunnenberg hevig, gewelddadig en ruig
Kevin Stunnenberg, vroeger gitarist van Birth of Joy en nu van de band Fire Horse omschrijft zijn geluid als hevig, gewelddadig en ruig. En dat kregen we dan ook te horen uit een Vox AC30 en een JTM45 cloon. Hij speelt eigenlijk het liefst stereo met een relatief clean geluid en haalt zijn overstuurde geluiden dan uit zijn pedalen. Het hart van zijn board vormt de Boss ES8. Daaraan zijn al zijn overdrives, fuzz en time based effecten gekoppeld.

De nummers van Fire Horse vragen om veel verschillende geluiden en hij moet daar ook nog bij zingen. Met de Boss, die geheel voor geprogrammeerd is, scroll je met één druk op de knop door de verschillende geluiden. En die laat hij in de workshop ook horen: van een hemels clean bluesy geluid tot een vet overstuurd geluid. Een ander groot voordeel van de Boss noemt hij dat je ook vrij bent om de volgorde van effecten te veranderen. Een fuzz voor een reverb klinkt nu eenmaal anders dan erna: “je moet blijven klooien met effect pedaaltjes”. Als laatste toch mooi om zijn visie over gitaar spelen te horen: geluid zit in je vingers waarbij geldt, shit in geeft shit out. (Jan Peter Eerenberg)

 

Remi Lauw stuurt pedalboard aan met Ableton
Remi Lauw kennen we als gitarist en producer van zijn eigen band Secret Rendevous. Maar hij heeft veel meer noten op zijn zang. In zijn workshop demonstreerde hij hoe Ableton Live het kloppende hart is bij zijn live producties. Verrassend snel werd zijn uitgebreide pedalboard, versterker, laptop en touchpad aangesloten. Zoals in elke daw zie je in Ableton alle tracks waaruit een nummer is opgebouwd. Tijdens een concert lopen deze tracks, met een clicktrack over de in-ears, mee met de band en hierbij kan Remi aangeven welke partij wel live gespeeld wordt of dat dit via Ableton te horen is. Meest voor de hand liggend zijn dat de koortjes van een studioproductie, maar je kan je ook voorstellen dat voor een radio-optreden niet de hele band in de studio hoeft te zijn maar dat je dit alleen met de zangeres doet.

Het gaat nog verder want Ableton stuurt ook zijn gehele pedalboard aan. Een zeer overzichtelijk board, netjes bekabeld waar een RJM Mastermind PBC/6x het kloppend hart is. Program messages vanuit Ableton Live sturen de RJM aan zodat deze de verschillende effecten aan of uit zet. Geen getapdance meer op het podium, dat wordt nu voor je gedaan. De voorbereidingen voor zo’n set up vraagt wel wat tijd. Een hele show programmeren kost weken. Dat hij echt een autoriteit is op dit gebied laten de liveshow-producties voor andere artiesten zoals Lost Frequencies en Rolf Sanchez & Jarreau Vandal wel zien. (Jan Peter Eerenberg)

 

Django Trienes danst om de partijen heen
Django Trienes heeft een positieve uitstraling die zijn workshop enorm ten goede komt. De gitarist van The Visual, dat onlangs het zeer goed ontvangen 'A Night By The Shore' uitbracht, heeft volgens eigen zeggen een specialisme: in bands die al een andere gitarist hebben om die partijen heen dansen. Hij zoekt met zijn partijen manieren om de nummers te verdiepen en zal daardoor minder snel traditionele akkoorden spelen dan de gitaristen waarmee hij speelt.

Wie daarbij een batterij aan effecten verwacht komt bedrogen uit. Trienes speelt juist met een verrassend bescheiden verzameling effecten. Wat reverbs, een delay, twee fuzzen en zijn volumepedaal blijken de belangrijkste wapens in zijn arsenaal. Hij weet daar losjes en onderhoudend over te vertellen. Niets aan zijn workshop voelt ingestudeerd aan. Zelfs de technische problemen die hij aan het begin ondervindt met een kabel die niet goed werkt, weet hij tot een onderdeel van zijn verhaal om te buigen. Het wordt zelfs een thema van zijn workshop: hoe je gebruik kunt maken van dat soort worstelingen. De tijd vliegt voorbij en daarom kan Trienes helaas maar kort stilstaan bij de lapsteel die hij heeft meegenomen, maar in die paar minuten laat hij wel horen hoe hij dat instrument beheerst. Trienes geeft ook gitaarles en op basis van zijn workshop vermoeden we dat hij een inspirerende gitaarleraar is. (Kevin Pasman)

 

Ruben Hoeke prikt het liefst direct in
Het thema van de workshop mag dan ‘Pedals & Sounds’ zijn, bluesrockgitarist Ruben Hoeke prikt het liefst direct in de versterker. ‘Ik heb voor in de studio een 100 watt Marshall Plexi en als je die helemaal open draait, klinkt het perfect. Jammer genoeg kan dat niet vaak, en dan gebruik ik een overdrive.” Verder heeft Ruben een wahpedaal en een Echoplex delay op zijn plank, dat is het wel. Tijdens zijn workshop in de kleine zaal speelt Ruben overigens over een 50 watt, 2x12 Marshall die hij naar de coulissen heeft gericht. “Zo wordt het niet te hard op het podium, en dat maakt de geluidstechnicus blij.” Over zijn gitaren - deze keer een Les Paul Standard - vertelt hij, dat hij altijd de toonregelaars demonteert “want die gebruik ik toch nooit.”

Na een mooie ballad vertelt Ruben aan presentator Jack Pisters dat hij heeft leren spelen op gehoor. “Ik heb een half jaartje les gehad, en daar heb ik met mijn vingers leren spelen, waar ik nog steeds dankbaar voor ben. Ik luisterde graag naar Peter Green, BB King en Mick Taylor, later van de Stones. Dat klonk alsof ik het zou kunnen naspelen. Tegenwoordig kun je van alle songs wel op Youtube leren hoe het moet, maar volgens mij blijft dat dan niet lang hangen. Wij moesten nog moeite doen om iets uit te zoeken, maar dat zijn gitaristen van nu niet meer gewend.”

Overigens heeft Ruben het een en ander te vieren. Zo zit hij dertig jaar (“en een week”) in het vak, en is zijn nieuwe album Reloaded net verschenen, deze week de Gitarist Release van de Week.

Het laatste stuk van de workshop gaat het over zijn stichting Muziek van Kids waarmee Ruben kinderen waarvan de ouders of verzorgers dat zelf niet kunnen betalen, een gitaar te geven. Meer info op https://www.stichtingmuziekvoorkids.nl/. (Michiel Roelse)


Gevarieerde set van de Ruben Hoeke Band
Na zijn workshop sloot Ruben Hoeke samen met de Ruben Hoeke Band de dag af met een spetterende show. De goed geoliede machine, met verder Lucas Pruim (zang), Mike Kamp (bas) en Rubens broer Eric Hoeke (drums), werkte zich door een gevarieerde set van slowblues-, hardrock- en popnummers heen en speelde ook nummers van het nieuwe album ‘Reloaded’. In elke song was - hoe kan het ook anders - een solospot voor Ruben gereserveerd en hij speelde de ene energieke - en lange - solo na de andere op zijn sunburst Les Paul. Een waardig slot van een prachtige dag! (Co Koenen)

Al met al werd het wat ons betreft een schitterende dag. Top als je er geweest bent, maar niet getreurd als dat niet zo was, want met bovenstaand verslag hebben we je toch op de hoogte kunnen brengen. Natuurlijk hopen we je volgend jaar wel live te zien op Amsterdam Guitar Heaven 2023!

 

zoeken
zoeken