In memoriam Jim Hall

Grote jazzgitaarvernieuwer overlijdt op 83-jarige leeftijd

Muzieknieuws 14-12-2013 16:12

Jim Hall groeide op in Ohio, waar hij als tiener gitaar ging spelen in een dansorkest. In die tijd hoorde hij ook Charlie Christians  solo op het nummer Grand Slam van Benny Goodman en was naar eigen zeggen meteen verslaafd. In Cleveland studeerde hij aan het Institute of Music muziektheorie en compositie, maar verliet de school vroegtijdig om naar Los Angeles te gaan en zijn geluk te beproeven als jazzgitarist. Daar kwam hij in de groep van (de kort voor Hall overleden) slagwerker Chico Hamilton terecht, waarmee hij diverse albums opnam en nationale bekendheid kreeg.

In 1957 kwam hij bij het trio van Jimmy Guiffre waarmee hij in de jazzfilm 'The Seven Lively Arts' optrad. In dat jaar nam hij ook 'Jazz Guitar' op, zijn eerste album onder eigen naam. Begin jaren ’60 maakte hij faam met de klassieke jazzalbums die hij opnam met pianist Bill Evans ('Undercurrent' en 'Intermodulation') en saxofonist Sonny Rollins ('The Bridge').

Stijl

De stijl die Jim Hall ontwikkelde was in tegenstelling tot de andere grote jazzgitaristen uit zijn tijd (waaronder Wes Montgomery, Joe Pass en Barney Kessel) niet gebaseerd op lijnen die over de akkoorden worden gespeeld, maar op wat hij motific development noemde, het opbouwen van een solo door motieven te herhalen en ontwikkelen. Dit was samen met zijn gebruik van moderne klanken (o.a. de octotonische toonladder en bijbehorende harmonieën) de reden waarom hij van grote invloed was op de volgende generatie jazzgitaristen, waaronder Pat Metheny, John Scofield, Mike Stern en Bill Frisell.

Hall wist met zijn fabuleuze toon en goed opgebouwde solo’s het mainstream publiek aan te spreken, maar begaf zich met hetzelfde gemak in de meer avontuurlijke context van vrije en gezamenlijke improvisaties. Zijn live-album 'Grand Slam' is daar een goed voorbeeld van.

Bezettingen

Jim Hall heeft veel in trio's met bas en drums gespeeld, maar was ook vaak in ongebruikelijke bezettingen te vinden. Misschien waren zijn eerste opnames met de groep van Chico Hamilton daarop van invloed, want die bestond uit drums, bas, gitaar, fluit en cello. Met Jimmy Guiffre speelde hij in een trio met sax/klarinet, gitaar en trombone en in het kwartet van Sonny Rollins ontbrak de piano. Ook heeft hij erg veel in duo’s gespeeld, met onder meer de pianisten Bill Evans en Michel Petrucciani, bassist Ron Carter, trombonist Bob Brookmeyer en de gitaristen Pat Metheny en Bill Frisell.

Selectieve discografie

Hieronder vind je de keuze van de redactie uit de uitgebreide discografie van Jim Hall.

• 'Undercurrent' - duo met pianist Bill Evans
• 'The Bridge' - in het kwartet van Sonny Rollins
• 'Jim Hall Live!' - trio met o.a. drummer Terry Clarke
• 'Concierto' - met o.a. trompettist Chet Baker
• 'Telephone' - duo met bassist Ron Carter
• 'Jim Hall & Pat Metheny' - duo
• 'Grand Slam' - met o.a. saxofonist Joe Lovano
• 'Jazzpar Quartet + 4' - met jazzkwartet en strijkkwartet

 Luister hier naar deze albums op Spotify:

Interview

In 2010 interviewde Gitarist Jim Hall. Hij was toen 79 en net hersteld was van een periode van twee jaar waarin hij niet kon gitaarspelen door een operatie aan zijn rug en de complicaties die daarop volgden. Hij was nog bezig zijn techniek weer op het oude niveau te brengen, maar gaf ’s avonds toch een erg goed concert in het Bimhuis. Het interview kan je hier teruglezen.

Hier een selectie van video's van Hall, eerst met Jimmy Guiffre in de jazzfilm 'The Seven Lively Arts', daarna met Sonny Rollins ten tijde van het album 'The Bridge' en als laatste met pianist Michel Petrucciani.