Interview met Korn's Head en Munky

Over het nieuwe album The Nothing en zevensnarige gitaren

Muzieknieuws 13-09-2019 18:53

Ruim een jaar tot anderhalf jaar: niet eerder deed Korn zo lang over het schrijf- en opnameproces voor een album. Voor ‘The Nothing’ nam de band opgericht in Bakersville, Amerika echter de tijd. De eerste schreden werden gezet begon in januari 2018 en nam zijn tijd. Maar de aanloop naar ‘The Nothing’ kende ook een tragische gebeurtenis die de boel even op slot gooide. Deven Davis, de van zanger Jonathan Davis vervreemde vrouw en moeder van diens kinderen Pirate en Zeppelin, overleed op 17 augustus 2018 aan de gevolgen van een cocktail van diverse soorten drugs, officieel bestempeld als een ongeluk. Het is een onderwerp dat veelvuldig wordt bezongen op ‘The Nothing’.

Luister naar 'The Nothing' via Spotify tijdens het lezen

In hoeverre heeft de dood van Jonathan’s vrouw invloed gehad op het productieproces van ‘The Nothing’?
Head: “De hele situatie zorgde voor een moment van twijfel. We hadden geen idee wat er zou gebeuren. Jonathan’s kinderen hadden hun moeder verloren en dat is rampzalig. Ik had zelf alles geannuleerd om thuis te kunnen rouwen, maar Jonathan gebruikte de muziek juist om te kunnen omgaan met zijn verdriet. Onze geplande ‘Follow The Leader 20th Anniversary Tour’ ging dus alsnog door. Jonathan’s kinderen gingen mee. Dat had een helende uitwerking. Na de tour namen we een maandje vrij. We kwamen vervolgens weer bij elkaar om de studioplannen door te nemen en voorwaarts te gaan.”

Munky: “Uiteindelijk hebben we opgenomen in Los Angeles, Nashville en Bakersville: een paar weken werken en weer een paar weken vrij. Dat werkte goed. Het was vooral fijn om ideeën even te laten liggen en later terug te luisteren en zo het album rustig aan vorm te geven.”

Dreadlock & roll! Met Munky links en Head rechts. Hier nog als Ibanez-broeders

Het is inmiddels 25 jaar geleden dat jullie debuutalbum ‘Korn’ (1994) verscheen. Hoeveel is er in de loop der jaren veranderd in de kern van jullie opnameproces?
Munky: “In de kern is er weinig veranderd. Het is voor ons gebruikelijk en het meest effectief om samen in een live-speelruimte te spelen met echte versterkers en drums. Dan komt de meeste energie vrij. Producer Nick Raskulinecz liet ons de nummers voorafgaand aan de eindopnames allemaal van begin tot einde spelen om te zien of de balans klopte en de composities wel interessant genoeg waren. Het was hard werken, maar nodig voor het beste resultaat.”

Kun je een voorbeeld geven van een ingreep van producer Raskulinecz die een song significant heeft veranderd?
Munky: “Misschien niet per se een concreet voorbeeld, maar Nick is vooral erg aanmoedigend. Hij luistert naar onze muziek vanuit een ander perspectief. Als Head en ik een riff uitwerken kan hij als een buitenstaander soms beter horen welke noot overbodig is of welke aangepast moet worden - bijvoorbeeld zo dat er een betere zanglijn bij past. Hij denkt ook mee over de composities en arrangementen. Soms weet je als speler wel waar je naar zoekt, maar blijf je steken op 75 procent van je ideale idee, omdat je brein al bezet is met het nadenken over vingerzettingen en zo. Nick hoeft niet na te denken over hoe hij iets moet spelen en kan daardoor gemakkelijker aanwijzingen geven. Mede dankzij die aanwijzingen kunnen wij ons weer beter concentreren op de technische uitvoering van de riffs.”

Munky houdt zijn riffs graag 'chuncky'

Moest producer Raskulinecz bij een specifiek nummer meer ingrijpen dan bij de rest?
Munky: “Bij het nummer „Cold” vroeg ik me vooral af hoe Jonathan daar overheen kon zingen. Want het is een behoorlijk stevig nummer die mij aan het ‘Untouchables’-tijdperk van Korn doet denken. Ik had verwacht dat Jonathan er als tegenhanger iets melodieus overheen zou zingen, maar hij emuleert de riff met verschillende lagen vervormde zang. Compleet geschift en hard! Ik denk dat Nick dat soort heavy ideeën heeft aangemoedigd. Het nummer heeft overigens wel een wat lichter refrein, maar dat contrast hoort ook bij Korn.”

Welke gitaren hebben jullie voor de opnames gebruikt?
Head: “Ik speel tegenwoordig op ESP gitaren en heb daar al mijn slagpartijen mee opgenomen. Voor verdere leadsounds en andere gekke geluiden gebruiken we van alles en nog wat. We hebben bijvoorbeeld een oude Fender Stratocaster gebruikt en een Gibson Les Paul. Maar er waren meerdere oude elektrische gitaren waarvan ik de merken niet eens weet. Munky is wat dat betreft veel meer met gear bezig dan ik.”

De Ibanez APEX200 Munky Signature

Munky: “Ik heb voor mijn slagpartijen hoofdzakelijk mijn vertrouwde Ibanez modellen gebruikt, maar Ibanez heeft me ook twee prototypes van nieuwe signature-modellen gestuurd. Een van die gitaren heeft bijvoorbeeld een EverTune brug. De EverTunes besparen ons een hoop tijd. We hebben een nogal agressieve aanslagstijl en tonen geen medelijden met onze snaren. Onze linkerhand pakt de meest uiteenlopende akkoorden, over de hele hals. Zeker als je van boven de twaalfde fret ineens terug moet naar heel laag gespeelde riffs dan vraag je wel wat van je fretboard. Gewone gitaren, zonder Evertune brug, ontstemmen als een tierelier. Dankzij Evertune zitten we niet om de twee minuten onze gitaren te stemmen. Een heel behulpzaam stukje techniek dus.”

Head, waarom ben jij van Ibanez overgestapt naar ESP?
Head: “Bij Ibanez zijn er andere werknemers gekomen die met de artiesten werken. Aardige mensen hoor, maar ik had een lange geschiedenis met hun voorgangers. Toen zij vertrokken voelde het anders en dacht ik: waarom probeer ik nu niet eens wat nieuws? Daarbij kwam dat ik die EverTune brug ontdekte. Wij spelen in Korn op zevensnarige gitaren en dan een hele toon lager, dus in plaats van de lage B boven de E, staan onze gitaren in een lage A gestemd. Onze snaren ontstemmen hierdoor nogal snel. De EverTune brug lost dat probleem op. ESP is een van de voorlopers op dit gebied en dat leek me heel handig. Ik heb ze opgebeld en word sindsdien goed door ze behandeld.”

De ESP LTD SH-7 Brian 'Head' Welch signature, ook bekend als 'Sir Headly'

Head, jij hebt ooit van Ibanez een custom baritongitaar met verfspetters op de body gekregen. Heb je ook al zo eentje door ESP laten maken?
Head: “Cool dat je dat nog weet. Maar ik heb nog geen ESP bariton. We hebben in eerste instantie gekozen voor zevensnarige gitaren die helemaal naar mijn wens zijn afgesteld.”

Head: een beetje gek in het hoofd? Hier nog met een van zijn zevensnarige Ibanez modellen, maar inmiddels is hij dus ESP endorser!

Beschouwen jullie jezelf als degenen die de zevensnarige gitaar populair hebben gemaakt in de hardrock- en metalscene?
Head: “Die credits zijn voor Munky. Hij heeft de zevensnarige gitaar ontdekt als fan van Steve Vai. Vai heeft op zijn beurt de zevensnarige gitaar ontworpen met Ibanez (voor het eerst te horen op Vai’s soloalbum ‘Passion & Warfare’ uit 1990, PL). James heeft maanden voor zijn eerste zevensnarige gitaar gespaard en ging tussendoor geregeld naar de winkel om erop te spelen. Fieldy kocht vervolgens een vijfsnarige bas, zodat we in een lage B konden spelen. Tegen de tijd dat ik bij de band zat, schreven we vrijwel uitsluitend op zevensnarige gitaren. En inmiddels zijn we dus gezakt naar een lage A.”

Munky: “Ik had nooit verwacht dat het zo opgepikt zou worden. Volgens mij speelde Steve Vai in het begin op een zevensnarige gitaar als nieuwigheidje. Ik denk ook niet dat hij heeft gedacht dat het ooit opgepikt zou worden. Ik nam zevensnarig gitaarspel wel heel serieus en dat is soms dat enige wat je nodig hebt om iets teweeg te brengen.”

Hebben jullie weleens overwogen om op achtsnarige gitaren te spelen?
Head: “Op het vorige album ‘The Serenity Of Suffering’ schreven James en ik er enkele nummers op. We namen ze op met Nick - ook toen al onze producer - en lieten ze aan Jonathan horen. Maar hij vond dat dit niet de Korn-sound was en vond het te veel als Meshuggah klinken. Hij verzocht ons om terug te keren naar zeven snaren. Zo bleven wij teleurgesteld achter, haha. Nadat we de nummers hadden herschreven moest ik Jonathan gelijk geven. Korn heeft zijn eigen gitaargeluid: de zevensnarige sound”

Munky: “Head en ik hadden zo’n vijftien couplet-refrein-brug-ideeën op achtsnarige gitaar bedacht. Daarvan is dus niet op ‘The Serenity Of Suffering’ beland. Wel hebben we nog wat achtsnarig werk gebruikt voor overdubs. In de toekomst zal er op die manier nog wel meer ruimte zijn voor achtsnarig werk. Al is de Korn-sound inderdaad een zevensnarige sound. Van die formule zullen we nooit al te ver afwijken.”

Welke versterkers hebben jullie voor de opnames van ‘The Nothing’ gebruikt?
Head: „We gebruiken al heel lang Mesa Boogie amps. Die combineren we vaak met een Bogner Uberschall, een Orange of een Marshall. Vooral oude vertrouwde Marshalls doen het nog altijd goed bij metalbands. Als je de goede vindt, is er ook nauwelijks iets beters denkbaar. We zijn geen Axe FX-band, maar gebruiken de Kemper wel. Ik zelf ben vooral van de eenvoud en de oude school. Voor sommige van die moderne systemen moet je eerst bijna een diploma halen om ze optimaal te kunnen benutten, haha.”

Voor de Kemper moet je ook zowat een geleerde zijn toch?
Head: „Daar zit zeker wat in. Het lijkt erop dat jongere gitaristen tegenwoordig veel technischer onderlegd zijn en gewoon in het algemeen slimmer. Elke generatie wordt wat slimmer en omarmt nieuwe technologie sneller. Ik vind het prima. Laat hen daar maar de blits mee maken. Ik blijf bij mijn Mesa Boogie en traditionele effectpedalen trouw. Ook live. James gebruikt voor optredens wel aanvullend een Kemper.”

Munky: „Ik ben wat opnames betreft ook een jongen van de oude school en zet nog altijd het liefst een microfoon voor een buizenversterker. Voor de slagpartijen gebruikten we hoofdzakelijk 150 watt Mesa Boogie Triple Rectifiers, een Bogner Uberschall en een Diezel VH4. Voor overdubs hadden we beschikking over meerdere amps, waaronder de Roland Jazz Chorus, en een boetiekversterker die geloof ik Hellcat heet (Cornford Hellcat), maar ook een Marschall combo en een oude Fender. Zo’n 95 procent van de opnames waren analoog. De Kemper gebruikten we soms om refreinen een extra fonkeling mee te geven.”

Welke effectpedalen gebruik je tegenwoordig?
Head: „Als het op gitaren en gear aankomt, hou ik niet zo van verandering. Mijn pedalboard is wel voorzien van een paar recente toevoegingen, zoals een flanger van Boss. Die gebruik ik voor de coupletten van het nieuwe nummer „You’ll Never Find Me”. En ik heb onlangs kennis gemaakt met het Tonal Recall pedaal - vreemd genoeg via Arin Ilejay, de voormalige drummer van Avenged Sevenfold. De naam van het pedaal is een knipoog naar de film ‘Total Recall’, met Arnold Schwarzenegger. Arin speelt thuis hobbymatig gitaar en ontdekte dat dit pedaal het geluid van het intro van „Falling Away From Me” perfect kan nabootsen.”

Munky: „Ik gebruik te veel om op te noemen, haha. We hebben door de jaren heen zoveel verzameld en er blijven maar nieuwe effecten bij komen. Een pedaal dat sinds ‘Follow The Leader’ (1998) onmisbaar is voor onze sound is de Digitech XP-100 Whammy Wah.”

tekst: Patrick Lamberts