Interview Paul Reed Smith - Hij komt 12 juni met zijn band naar Q-Factory Amsterdam
De gitaarbouwer zelf aan het roer van zijn band
Muzieknieuws 13-05-2025 13:46
Gitaar- en versterkerbouwer Paul Reed Smith komt op donderdag 12 juni met zijn band naar Q-Factory in Amsterdam. Verwacht een swingende mix van soul, funk en blues met topmuzikanten waaronder drie gitaristen, inclusief Paul Reed Smith zelf. We spraken met hem.
Do 12 juni, Paul Reed Smith Band, Q-Factory, Amsterdam
Tickets bestel je hier
door Kevin Pasman
Paul Reed Smith staat op donderdag 12 juni exclusief voor de Benelux in Q-Factory Amsterdam. En hij komt met een stellar lineup, met daarin onder anderen bassist Gary Grainger (John Scofield, George Duke, Bill Evans), drummer Greg Grainger (Whitney Houston, Acoustic Alchemy, Kim Waters) en naast hem zelf nog twee gitaristen: Michael Ault en Bill Nelson.
Met zangeres Mia Samone als frontvrouw speelt de band een mix van funk, soulrock en blues met invloeden uit de Baltimore funk, DC go-go en New Orleans swing.
“We hebben nog nooit in Europa opgetreden”, aldus een enthousiaste Paul Reed Smith. “Vroeger speelden we wel op de Musikmesse, maar dat was een beurs. Dit is voor het eerst dat we voor Europese muziekliefhebbers spelen. Ik garandeer je dat je je niet gaat vervelen en dat er voor iedereen iets moois gaat zijn.”
De meest voor de hand liggende vraag is natuurlijk: waar speelt de meestergitaarbouwer zelf op? “Ik heb geen grote gitaarcollectie”, bekent Smith. “Sinds kort speel ik op onze
limited edition PRS Charcoal Phoenix (waar er maar 150 van
zijn gemaakt, red.). Hij klinkt te gek. Als je het brugelement vervormt, zweeft hij een beetje. Hij klinkt bijna als een mix tussen een hobo en een fagot. Ik houd van dat driedimensionale geluid. En ik houd ervan als het geluid van je handen het geluid van de gitaar verandert.
“Er is een video van ons veertigjarig jubileum waarop ik Cause We’ve Ended As Lovers van Jeff Beck op die gitaar speel. Voor elfhonderd gitaristen. Wat je niet zou moeten doen, maar we besloten als team het risico te nemen. Die gitaar was nog nooit meer dan dertig seconden bespeeld, maar hij had al een stem.
“Bij een optreden in Mexico was de enige versterker die ik kon krijgen een PRS Sonzera. In de PA klonk het exact als een mix van Jeff Beck en mezelf. Je hoeft er alleen maar een zangmicrofoon voor te zetten, een SM58, en hij klinkt immens. Als ik bij jullie speel, haal ik ergens een Sonzera vandaan en ben ik er helemaal klaar voor.
Sonzera vs Dumble
“Twee weken geleden heb ik bij Sweetwater (gerenommeerde muziekwinkel in Indiana) een shootout gedaan tussen een Sonzera en een Dumble. En die Sonzera was niets minder. Zowel clean als vervormd. Mijn go-to versterker was altijd een MDT, wat staat voor Marshall Dumble Tweed, omdat de sound in het midden van die versterkers was. Die klinkt prachtig, maar nu blijkt dat ik diezelfde sound ook uit een Sonzera kan krijgen.
"Er zijn veel kleine versterkers waar ik mijn vingers niet aan zou branden, waarbij ik de treble niet ver genoeg omlaag kan krijgen om een goed middenbereik te hebben. Gisteren kreeg ik een Tone Bender in mijn handen, dat Jimmy Page-pedaal, en toen ik ermee speelde klonk het exact als Ramble On. Het voegde een dikte en een middenbereik toe die hij nodig had omdat hij over Marshalls en heldere versterkers speelde.
"Van veel versterkers die beschikbaar zijn begrijp ik niet waarom ze besloten hebben om de bright-switch altijd op steroïden te hebben. Gitaren moeten zangerig klinken. Luister naar Pink Floyd, Stevie Ray Vaughan or Rory Gallagher: het klinkt als zang. Dat hele idee dat het een ijspriem moet zijn komt er bij mij gewoon niet in.”
De band bevat een aantal zwaargewichten uit de sessiemuzikantenwereld, waaronder bassist Gary Grainger (John Scofield, George Duke, Bill Evans), drummer Greg Grainger (Whitney Houston, Acoustic Alchemy). Bovendien is Paul Reed Smith niet de enige gitarist in de band; hij wordt bijgestaan door Michael Ault en Bill Nelson.
“High-profile muzikanten zijn intens”, aldus Smith. “Anders worden ze niet zo goed. Wat ik mooi vind aan dat soort muzikanten is dat ze zich erdoorheen kunnen werken op een manier die je je niet kunt voorstellen als er iets mis gaat.
"Laat me je een voorbeeld geven: we speelden op een awardshow die als auditie diende om in Tipitina’s (wereldberoemde muziekclub in New Orleans) te spelen. We hadden 45 minuten gesoundcheckt en onze hele monitorsetup rechtgetrokken. Dat kunnen ze opslaan op de monitortafel, maar toen we opkwamen, hadden we de monitormix van iemand anders.
Mia (Samone, zangeres) heeft de hele set daardoor als het ware a capella gezongen. Ze draaide op een gegeven moment naar me toe en zei: waar is mijn band? De man die aan de zijkant van het podium stond te kijken was zo onder de indruk van hoe we ons zonder aarzeling erdoorheen gebuffeld hebben dat hij ons ter plekke ingehuurd heeft.
"Dat is het coole aan dit soort professionals: ze weten hoe je door een fout heen moet spelen, ze weten hoe je door een slechte soundcheck heen moet spelen, ze weten hoe ze hun energie op het publiek moeten projecteren, ongeacht hoe slecht de situatie technisch gesproken is. Als je verdwaalt, is de groove er nog. Dus je kunt even stoppen, luisteren en opnieuw erin komen. Daar houd ik van. Daar komt de naam ook vandaan: we moeten met zijn achten samen locken.”
Luister naar de albums Time to Testify (2017) en Lions Roaring in Quicksand (2023).
Do 12 juni, Paul Reed Smith Band, Q-Factory, Amsterdam
Tickets bestel je hier
