Jeff Beck, de ultieme players' player

Biografie van Britse gitaarlegende die gisteren op 78-jarige leeftijd is overleden

Muzieknieuws 12-01-2023 14:35

In een verklaring van zijn vertegenwoordiger wordt bevestigd dat Jeff Beck op 10 januari 2023 is overleden: "Namens zijn familie delen wij met diepe droefheid het nieuws van het overlijden van Jeff Beck. Nadat hij plotseling bacteriële meningitis had opgelopen, is hij gisteren vredig heengaan." Jeff Beck, die meer dan een halve eeuw zijn stempel drukte op rockgitaar, werd 78 jaar oud.

Elders op Gitarist.nl vind je het uitgebreide interview dat we met Jeff Beck deden in 2009. En ook op de site laat Jeff Beck ons zijn keuze van de beste vijf gitaarsolo's ooit weten.  

De biografie 

"De zessnarige krijger is er niet meer om de betovering te bewonderen die hij rond onze sterfelijke emoties kon weven", zei Jimmy Page in een eerbetoon aan zijn vriend en voormalige Yardbirds-bandgenoot. "Jeff kon muziek uit het etherische kanaliseren. Zijn techniek was uniek, zijn verbeelding grenzeloos."

Jeff Beck was de ultieme players' player - een torenhoge reus in de gitaarwereld en een inspiratie voor de helden van het instrument, waaronder zijn collega's Eric Clapton en Page. 

Hij laat een erfenis achter als een van de meest expressieve en originele talenten die ooit het instrument bespeelden. Vanaf zijn werk met The Yardbirds en naast Rod Stewart in de Jeff Beck Group was hij een van de grote wegbereiders van de zware, met blues doordrenkte rock. Maar dat was slechts het begin van zijn muzikale reis als een Grammy Award en Ivor Novello-winnend buitenbeentje dat de Fender Stratocaster naar onontgonnen gebieden bracht.

"Mijn Strat is een andere arm, het is een deel van mij", vertelde hij Gitarists Engelse zusterblad Total Guitar in 2016. "Het voelt helemaal niet als een gitaar. Het is een werktuig dat mijn stem is. Een Les Paul voelt als een gitaar en daar speel ik anders op, ik klink dan te veel als iemand anders. Met de Strat wordt het meteen van mij, dus daarom heb ik me daaraan vastgelast. Of het heeft zich aan mij vastgelast, het een of het ander."

Geïnspireerd door het originele elektrische gitaarvuurwerk van Les Paul en de vroege rock ‘n’ roll-stijl van Gene Vincent-gitarist Cliff Gallup, zou Beck later hun pioniersgeest vermengen met de soulvolle invloeden van spelers als BB King, Lonnie Mack en Steve Cropper.

The Yardbirds
Als tiener ontmoette hij zijn collega-gitarist Jimmy Page en speelde hij in vroege jarenzestigbands als Screaming Lord Sutch and the Savages, The Tridents en The Rumbles. In 1965 werd Beck gevraagd om Eric Clapton te vervangen in The Yardbirds, op aanbeveling van zijn vriend Page.

"Ik weet dat hij het niet leuk vond dat ik het van hem overnam in The Yardbirds en dat we het geweldig deden", zei Beck over Clapton in een interview met Classic Rock uit 2021. "De band dacht dat het afgelopen was toen Eric vertrok. Bij mijn debuut met The Yardbirds in de Marquee (club) liet ik zien wat ik in huis had en ik kreeg een staande ovatie. Einde discussie."

Jimmy Page versterkte de gelederen voor een Amerikaanse tour, eerst op bas en daarna op gitaar naast Beck. De kort daarna uitgebrachte single Happenings Ten Years Time Ago liet horen wat we nog van beide gitaristen konden verwachten. Ook traden ze samen op in de cultfilm Blow Up, waarbij Beck niet zachtzinnig met zijn gitaar en versterker omging. Toen Beck de band in 1966 verliet, bleef Page als enige leadgitarist over.

Jeff Beck maakte zijn eerste stap als soloartiest en scoorde een hit met het nummer Hi Ho Silver Lining waarop hij… zong. Het was echter niet zijn ambitie zanger te worden: "Het is zo moeilijk als je niet zingt", gaf Beck in 2016 toe tegenover Total Guitar. "Eric (Clapton) zei: 'Wen er maar aan dat je je stem haat, want dat deed ik ook.' En ik zei: 'Maar jij klinkt goed, ik klink ondraaglijk slecht. Ik verafschuw het. Ik zou er nooit van kunnen genieten, zelfs niet als we nog zo'n single als Silver Lining hadden.'"

In plaats daarvan werd de gitaar Becks stem, ook al zou hij daardoor nooit de grote naam worden die zijn wel zingende en hits scorende collega’s waren. "Het was zwaar, maar ik kan zeggen: ‘Blow By Blow’, probeer dat maar eens, vriend.''

The Jeff Beck Group
Maar Beck vond wel een zanger voor zijn muziek en hun ontmoeting vond plaats toen hij op een dieptepunt zat. "Ik was behoorlijk down in die tijd: ik was mijn meisje kwijt, Hendrix was gekomen en veegde met iedereen de vloer aan... Het zag er niet al te rooskleurig uit", zei Beck tegen Total Guitar. "Ik dacht: wat heeft het voor zin? Alles is tegen me."

In een pub raakte hij aan de praat met de jonge zanger Rod Stewart, die al enige naam had gemaakt. Samen vormden ze The Jeff Beck Group, met latere Face en Rolling Stone Ron Wood op bas. Hun debuutalbum ‘Truth’ uit 1968, was een voorloper van Led Zeppelins 1969 debuut met zijn ongemeen heavy bluesrocksound. Iets wat Beck niet ontging.

"Toen ik voor het eerst hoorde wat hij (Page) met Led Zeppelin had gedaan dacht ik: dat is een beetje meer dan geïnspireerd door het Truth-album”, merkte Beck op tegenover Classic Rock. "Ik besefte dat ik meer nodig had dan ik had. Ik had een frontman nodig met aantrekkingskracht voor vrouwen. Plant had dat in overvloed - de blote borst, gouden lokken en zo. Wij hadden Rod Stewart (lacht)."

Het album ‘Beck-Ola’ zou in 1969 nog volgen, maar nadat de band ervan had afgezien op het Woodstock Festival op te treden, ging ieder zijns weegs. Er volgde ander bezettingen, maar in 1972, na nog twee albums, werd The Jeff Beck Group ontbonden.

Blow By Blow
"De dingen namen een grappige wending begin jaren zeventig", herinnerde Beck zich in 2016. "Het kwam allemaal goed toen ik John McLaughlin hoorde, want zijn spel op Miles Davis’ ‘Jack Johnson’-album en bij Mahavishnu Orchestra zei me: hier kun je terecht. Ik dacht: dit is een beetje van mij, daar wil ik ook wat van. De spelbeheersing, het was ongeëvenaard."

Beck sloeg die weg in en volgde de rest van zijn leven zijn hart. Aan het begin van het decennium werkte hij samen met Stevie Wonder op Superstition tijdens de sessies van het ‘Talking Book’-album. Hij zou zijn eigen versie van het nummer opnemen samen met bassist Tim Bogert en drummer Carmine Appice in hun gezamenlijke project uit 1973. Dat werd in 1974 ontbonden voordat het trio zijn tweede album kon afmaken, maar in 1975 zou Beck een van zijn krachtigste muzikale statements maken.

Op het album ‘Blow By Blow’ uit dat jaar gaf een nauwgezette Beck samen met Beatles-producer George Martin vorm aan een instrumentale jazzrockvisie. Het album stelde Stevie Wonder in staat om Becks bijdrage aan Superstition terug te betalen met de nummers Cause We've Ended As Lovers en Thelonius. De eerste zou een vast onderdeel van zijn shows worden en wordt terecht geroemd als een gitaarmeesterwerk. Het vervolgalbum ‘Wired’ uit 1976 met jazzrockfusion zag een samenwerking met toetsenist Jan Hammer en ex-Mahavishnu Orchestra drummer/componist Narada Michael Walden.

Terwijl Beck en Clapton op het Secret Policeman's Ball van 1981 het podium deelden, zou hij in 1985 worden herenigd met zijn vroegere bandgenoot Stewart op een cover van Curtis Mayfields People Get Ready als onderdeel van het album ‘Flash’, met een reeks vocalisten.

Rock and Roll Hall Of Fame
De gitarist begon in de jaren tachtig aan tinnitus te lijden en zou een pauze inlassen voor zijn instrumentale albumcomeback ‘Jeff Beck's Guitar Shop’ uit 1989 waarop hij zijn fingerstylespel liet horen. In 1993 verscheen ‘Crazy Legs’, een album met uitsluitend Gene Vincent-songs. Het was een eerbetoon aan Gene Vincent and his Blue Caps en met name aan gitarist Cliff Gallup, volgens Beck zijn belangrijkste invloed.   

 

In het volgende decennium werd Beck productiever met bijdragen aan albums van andere artiesten zoals Jon Bon Jovi (‘Blaze Of Glory'), Kate Bush (‘The Red Shoes’) en Hans Zimmer (de soundtrack van Days Of Thunder). The Yardbirds werden in 1992 opgenomen in de Rock and Roll Hall Of Fame (Beck werd ook nog een keer opgenomen als soloartiest in 2009).

Jeff Beck bleef muzikaal de grenzen verleggen en op het album ‘Who Else!’ uit 1999 experimenteerde hij met het samensmelten van elektronica en gitaren, een aanpak die op ‘You Had It Coming’ uit 2000 werd voortgezet.

Becks bereidheid om opkomend muzikaal talent in de schijnwerpers te zetten betaalde zich uit met de toevoeging van de 21-jarige virtuoze bassist Tal Wilkenfield aan zijn liveband in 2007. Dezelfde line-up tourde in 2009 over wereld met een memorabel gefilmd live-optreden in de beroemde Londense club Ronnie Scott's.

Op ‘Loud Hailer’ werkte hij in 2016 ook samen met gitariste Carmen Vandenberg en zangeres Rosie Bones van de band Bones UK. De afgelopen jaren heeft hij samen met vriend Johnny Depp opgenomen en opgetreden. Hun album ‘18’ verscheen vorig jaar.

Een van Becks laatste samenwerkingen was een gastoptreden op het titelnummer van Ozzy Osbournes album ‘Patient Number 9’ uit 2022 en de song A Thousand Shades.

Een van de concerten van zijn laatste tour door de VS, met Anika Nilles op drums, Rhonda Smith op bas en Robert Stevenson, keys. 

Het laatste optreden vond 12 november 2022 plaats in Reno. 

www.jeffbeck.com 

zoeken
zoeken