Release van de Week: Angra - Cycles of Pain
Vandaag verschenen: 3 november 2023
Muzieknieuws 03-11-2023 16:02
Kwaliteit is altijd gegarandeerd als Angra een album uitbrengt. De mix van virtuoos spel, herkenbare melodieën en sterke songs is echter lang niet zo sterk geweest als de Braziliaanse progressieve powermetalgiganten op 'Cycles of Pain' laten horen.
Elke vrijdag verschijnen er duizenden nieuwe albums. De redactie pikt er regelmatig een uit om voor te stellen, inclusief een Spotify-playlist en video.
Na Sepultura is Angra de grootste metalband van Brazilië, maar daar houden de gelijkenissen op. Angra is al ruim dertig jaar gespecialiseerd in hypermelodieuze powermetal met de onvoorspelbare songwriting van de progressieve metal, maar geeft daar sinds hun tweede album 'Holy Land' (1996) een eigen draai aan met ritmes die schatplichtig zijn aan traditionele Braziliaanse muziek. Ook invloeden uit de klassieke muziek en modernere Braziliaanse klanken schuwt het vijftal niet.
Zoals zoveel bands die al zo lang bestaan, heeft Angra flink wat bezettingswisselingen doorgemaakt, maar 'Cycles of Pain' is hun eerste album sinds 'Aurora Consurgens' (2006) dat in exact dezelfde bezetting werd opgenomen als zijn voorganger. Zonder de in 2015 naar Megadeth vertrokken Kiko Loureiro dus, maar diens vervanger Marcelo Barbosa vult zijn plek meer dan verdienstelijk op, met virtuoos, doch melodisch interessant leadgitaarwerk dat perfect contrasteert met het meer intuïtieve spel van oprichter - en enig overgebleven oorspronkelijke bandlid - Rafael Bittencourt.
Dat Angra eindelijk weer een stabiele bezetting heeft is duidelijk te horen op 'Cycles of Pain'. Qua stijl ligt het album grotendeels in het verlengde van voorganger 'Ømni' (2018), maar 'Cycles of Pain' klinkt gestroomlijnder en vooral zelfverzekerder. Angra leunt hier iets meer op de power- en progmetalbasis dan op 'Ømni', maar het brede palet aan invloeden is nog altijd hoorbaar. In Vida Seca is bijvoorbeeld ruim plaats voor de Braziliaanse wortels van de heren. De nylonsnarige akoestische gitaren vullen de elektrische gitaren van Bittencourt en Barbosa wonderbaarlijk goed aan.
Maar het spetterende gitaarwerk is lang niet het enige wat 'Cycles of Pain' zo goed maakt. Bassist Felipe Andreoli is een ware virtuoos. Hij zit inmiddels alweer ruim twee decennia bij de band en is in die tijd uitgegroeid tot Bittencourts rechterhand op het gebied van composities en producties. Verschillende passages op het album worden gedragen door Andreoli's knappe melodieuze baslijnen - de tweedelige ballade Tide of Changes is het duidelijkste voorbeeld - en hij kan zich moeiteloos meten met het notengeweld van beide gitaristen in drukkere passages.
Dan is er nog drummer Bruno Valverde, die met zijn 33-jarige leeftijd slechts een jaar ouder is dan de band zelf. Angra heeft altijd steengoede drummers gehad, maar met zijn organische, explosieve drumsound overtreft hij zijn voorganger Ricardo Confessori. Verder liggen ingewikkelde progmetalritmes hem net zo goed als de Afro-Caraïbisch aandoende ritmes van een nummer als Faithless Sanctuary en de opener refreinen. De plaatsing van zijn noten klinkt zeer goed doordacht, maar tegelijkertijd heel spontaan en natuurlijk. Zijn ghostnotes maken de verrassend sterke powerballads een stuk boeiender dan de rustigere nummers van veel genregenoten. Zijn klasse als drummer gaat niet onopgermerkt voorbij; Valverde wordt steeds vaker gevraagd als live- of sessiedrummer.
Verder levert de Italiaanse zanger Fabio Lione op 'Cycles of Pain' zijn beste opgenomen prestatie in zeer lange tijd. Het contrast tussen zijn soms operatisch aandoende zangstijl en Bittencourts lagere, rauwere stem zorgde op 'Ømni' en 'Secret Garden' (2014) voor een wisselwerking die veel nummers echt naar een hoger niveau tilde. Op 'Cycles of Pain' is Lione de enige leadzanger, maar Bittencourts stem wordt minder gemist dan verwacht. De credits verraden dat Lione sterk betrokken was bij de composities en dat is te horen. Het materiaal lijkt op de stem van de zanger geschreven en laten we eerlijk zijn: dat zouden meer metalbands moeten doen.
Waar 'Ømni' klonk als een bloemlezing van bijna dertig jaar Angra, voelt 'Cycles of Pain' wat meer aan als een geheel. Natuurlijk zijn er nog wel stijlverschillen. Powermetalfans kunnen hun hart ophalen met Gods of the World en het fantastische Generation Warriors en de band bewijst het schrijven van ballads veel beter in de vingers te hebben dan de gemiddelde metalband met Tide of Changes, het titelnummer en de zeer klassiek aandoende afsluiter Tears of Blood. Nummers als Dead Man on Display en Here in the Now lijken gemaakt voor liefhebbers van het meer progressieve werk van de band. En toch voelt het als één album dat door dezelfde groep muzikanten gemaakt is.
'Cycles of Pain' is vandaag op cd, vinyl en de digitale kanalen verschenen. Nieuwsgierig geworden? In de playlist hieronder begint je eerste luisterbeurt:
